0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1065
Okunma
Büyük bir kavgayla başlıyor hayatımız. Kocaman bir aşkla devam ediyor. Lanetli bir ayrılıkla son buluyor. Ayrılıktan sonra nefes tüketiyoruz. Kaderimizin bize bahşettiği sayılı nefesleri israf etmenin günahıyla yaşıyoruz. Bu günahın bedeliniyse sevdiğimizi yabancı birinin kollarında görmekle ödüyoruz. Onca yaşanmışlıkları onca güzel anıları bir ’ hoşça kal ’ a sığdırmaya çalışıyoruz adına da ayrılık diyoruz. Aslında ölüyoruz yaşadığımızı zannediyoruz, gülüyoruz güldüğümüzü zannediyoruz, ağlıyoruz ağladığımızı zannetmiyoruz çünkü gerçekten ağlıyoruz. Yaşlarımızın gözlerimizden akmadığını yüreğimizin en ketum yerlerinden geldiğini biliyoruz. Ölüyoruz adına ayrılık diyoruz. Sahiden biz ayrılığa niçin ölüm demiyoruz ?
