Hatice Nilüfer


5/5/1975



Selam olsun sevgilere ,selam olsun iyi kalplere, selam olsun dostlara.



Bugün benim doğum günüm ;


insan kendine yazar mı ; yazar mı yazar adı Hatice birde Nilüfer olunca tabi ki yazar.

Öncelikle beni Yaradan Allah’ a şükür olsun ,beni ve sevdiklerimi var ettiği için hamd olsun.!


Duyguların en güzellerini almış gül kokulu anneme,yüzüne bakıp sesini duyunca bile gözyaşlarına boğulduğum babama teşekkür ederim.


İyi ki onların çocuğuyum iyi ki duygusalım çünkü yaşama anlam katan şey duygulardır.


Yaradılanı sevdiren,kuşu böceği büyüten, eğriyi doğrultan,soluduğumuz havaya anlam katan duygulardır.


Anne seni çok seviyorum bugün aldığım en güzel hediye senin cümlelerindi ,hatta unutmamak için ruhumda kaç kez dolaştırdım.

Evet ’ ne tatlı çocuktun,seni doğurduğum günü düşündüm, ne kadarda mutlu olmuştum,ilk yavrum,akıllı çocuğum,sana teşekkür ederim.


En çokta son söz beni gözyaşlarına boğdu, annem bana teşekkür ediyor,evet asıl ben ona etmeliyim her an her zaman çünkü ben borçluyum ona her şeyi.

Ne bitmez ve ödenmez borcum var benim size Anne ve Baba.!

Tabi en başta Yaradana.!

Babacığım : Hatice ye Nilüfer ismini eklemişsin çok teşekkür ederim,suda açan çiçek demişsin.

Baba ben çicekleri, kuşları, nehirleri, dereleri,denizi, yağmuru, güneşi,geceyi,toprağı,yıldızları, geceyi çok seviyorum,bunların hepsini sende görüyorum senin ellerinde merhameti izliyorum.


Sevmek ne güzel Ana ne güzel baba ne güzel ve evlat çok güzel.


Aslında her sevdiğimiz güzellikte her manada her yaratılmışta daha çok Yaradana bağlanmalıyız .!


Var oluşumuzu tattığımız tatmadığımız her şeyi ona borçluyuz.

Çocuklarım iyi ki varlar beni büyüttüler, uslandırdılar ,ama bitmez olgunlaşmak bitmez yaşam biter insan büyümez.


Sadece yaşını doldurur o kadar ..!

işte bende bir çocuk var büyümüyor,derler ya kocaman kadın oldun,oldum ama olmadım.

Çünkü ben yaşamı çocuk gözüyle seviyorum, çocuk heyecanlarla yaşama bağlanıyorum.

Koşuyorum , yürüyorum, duruyorum sonra tekrardan başlıyorum.

Ama her gitmemde ve gelmemde ilk hissediyorum.

Çocukta öyledir ya düşer kalkar yine koşar yaşama pembe, mavi bakar.


Kurma diyorlar bana hayal ben kuruyorum:

bir gün iyi bir yazar olmayı iyi bir gazetede güzel bir köşe yazarlığı ve oradan kalplere uzanan yolculuklar ,sevgi mesajları,iyilik tarifleri, gençlik aşıları, yaşam sevinçleri.


En önemlisi kötülükle savaş, haksızlıklarla mücadele bu uğurda yorulmak,terlemek gerekiyorsa yaralanmak.


Şiirler okumak yaşama ,var olana seslenmek uyuyanı uyandırmak.

Umut saçmak umut vermek ya da umudu göstermek.

Asker olmak ,hep savaşmak ve hep barışmak ve tekrardan sevmek.

Aslında biz hepimiz her uyandığımız sabaha her başladığımız güne şükretmeliyiz her gün tekrardan barış imzalamalıyız kendimizle.


Hedeflerimizi öldürmemeliyiz ,imkansız dememeliyiz varsak inanıyorsak mücadele ediyorsak ve niyetimizi güzel tutmalıyız.

Kalplerimizi temizlemeliyiz, kinden, kötülükten arındırmalıyız,severek yüzmeliyiz bu okyanusta.

Büyük balık ya da küçük balık yok balıklar var bilmeliyiz.

Büyümesini bilmeliyiz izleri takip etmeliyiz bu patikada.

Ama tekrardan tekrardan hep sevmeliyiz art niyetsiz saf bir sevgi olmalı.


Yaprağa bile bakarken kıvrımlarını, çizgileri görmeliyiz.

İnsana bakarken de gözlerindeki evi , yolu ve çocuğu görmeliyiz.

Çünkü biz insanız ve öyle davranmalıyız.


Bu yaşam her şeye rağmen bizim.!

Aldığımız nefes kadarda sahip çıkmalıyız.

İçimde bir his var bir belki var bu doğum günümden sonra hayallerim gerçekleşebilir neden olmasın.

Olur da olur.

Olmazlar varsa olurlar da vardır.

Çünkü yürek sesimizi duyan Rabbimiz var.!


İnanıyorum bir gün hayal ettiğim noktada mücadeleye devam edeceğim.

Mucizeler var var oluşumuz zaten en büyük mucize.

Çocuklarımız en güzel mucize,gülümsemek lazım hayata,çoğu zaman ti ye almak lazım olumsuzlukları kendimizdeki eksileri.


En mutsuz olduğumuzda anılara koşalım ya da geleceğe hayaller kuralım.


Çok yazdım uzatmadan isteğim şudur ki en başta sağlık ve mutluluk olsun ama hepimize yağsın aynen yağmurlar gibi hepimize değsin.



Büyümedim, büyümeyeceğim sanırım.!

Çünkü tüm üzüntülerimi yok eden içimdeki büyümeyen çocuk ve onun umutları .


sevgiyle kalın sevgilerle harmanlanın.!


Allah’a emanet olun.!


YAZAN HATİCE NİLÜFER


NOT:UMUT ,UĞURCAN ;canlarım.!

RECEP :ilkim ve sonum.