2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1094
Okunma
velhasıl
iki lafın belini kırmaya meylettiğinde kalem
kelam ağzı açık ayran budalası gibi
sırıtıyor suratıma
bütün ilhamım kanepenin arkasına saklanıyor
ne desem olmuyor sonra
altı üstü birbirine geçiyor zamanın
ve kafamdaki karınca sürüsü
bağımsızlığını ilan ediyor
bir an’a dönüyor bin an
ve ansızın
bozuluyor kafam
tühh
bütün duygusallığım hiç oldu bak
hani
kanı revanı bile arıyor parmaklarım
çıt çıkmıyor içimin sessizliğinden
devrilen cümlelerin yanına
devrilmek kalıyor geri
tel sarar kızım tel sarar
tel bulamazsa
saracak birşey bulur elbet
ve
bitti galiba
yani!!
Şiirin sahibi
Cevap Yaz