Erkekler şanslıdır kadına göre, biraz parası varsa, biraz da centilmenlikten anlıyorsa yeterlidir. Kadınlar öyle mi?..
Anlatılamayan sessiz sedasız sözler vardır, kadının içinde kalan, kendine sakladığı.
Kadın seçemez, seçilir; kısmetine kalmıştır sonrasında göreceği eşi, işi, şu’yu bu’yu.
Güzelliklerle karşılaşırsa ne alâ.
Yoksa, yoksa mı.?
Hayat devam ediyor hadi bakalım kolay gelsin.
Kadın her zaman ona ne verilirse onu itirazsızca almalıdır, önce evlattır asi olmamak için büyüklerini dinler, eş olur yine dinlemeli ki yoksa kapının yeri bellidir, sonra anne olur şefkatinden çocuklarına adar benliğini, yine vazgeçer kendinden.
Zamanla kendinin önce bir insan sonra da bir kadın ve o olmazsa hayatın hiçbir anlamı olmadığını yani kendini unutur.
Oysa kadın her şeydi, ne kadar değerli olduğunu, kendisinin bile fark edemediği kadar değerli.
İnsan olduğunu unutan bu kadın doğduğu andan itibaren zorlu bir hayata başlamıştır artık. Varlığında kabullenilemeyen yokluğunda da onsuz yola devam edilemeyen kadın.
Bir küçük güzel söze aylarca idare eden kadınlar var bildiğim, kendini her yönüyle gösterebilmek ve kabul ettirebilmek için, çaba üstüne çaba sarf eden...
Mesela genç olmalı kadın, bakımlı olmalı, hoşsohbet olmalı, temizliği de iyi yapmalıdır...
Hep verici olmalı, asla kapris yapmamalı, gücenmemeli, alınmamalı, duymazdan, görmezden gelebilmeli, hafızası zayıf olmalı birde, ağlamamalı, çok şey istememeli, kadının hiç derdi olmamalı, üzülmenin adını bile bilmemeli, kadın hastalanmamalı, kadınlığını ötelememeli, evini, işini ertelenememelidir her koşulda...
Kadın ağladığını sezdirmemeli, ani kıvraklıkla pembe bir gülüşe çevirebilmeli, ne oldu sen ağlıyor musun, denildiğinde, ‘...yo sana öyle gelmiş diyebilmelidir...’
Kadın hiç istememelidir, alıcı değil her şekilde verici olmalı, kadın ne verilirse mutlak beğenmeli, ”ama”, demeden koşulsuz sevinebilmelidir...
Kadının her şey hakkında fikri olmalıdır…
Hoş tutmayı bilmeli, yeri geldiğinde de bilmezden gelebilmelidir.
Kadın hoşlanmadığı şeyleri istemese de, istiyormuş gibi yapabilmelidir...
Kadın gizli ağlamalı, göstermemelidir.
Rahatsız etmemeli, keyfini kaçırmamalıdır kimsenin...
Gece tüm acılarını uyutmalı, sabaha da hayat dolu uyanmalı, hep sevmeli, sevilmese de yine sevmelidir kadın...
Kadın bunları yapmalı, sanki hep karşılığını alacakmışçasına, kadın bıkkın görünmemelidir.
Yaşamaya neşeyle devam etmeli, yeri geldiğinde vazgeçmelidir kendinden...
Sahtekârlıksa sahtekârlık, duygusuzluksa duygusuzluk.
Ya da çaresizlik deyin, ne derseniz deyin.
İsterseniz de adını siz koyun...
Fakat "kadın olmak" maharet ister...!

ZEHRA ASUMAN-Makale
22-Haziran-2012