Din devletinde bireyler; dindar,dinsiz ve diğerleri
diye ayrıştırılır.

Irka dayalı devlette ise, üstün ırk vardır.
yaşayanlar renklerine göre tanımlanırlar.

Kanun devletinde ise, canlılar yönetimin kuludur.
Yönetenin ihtiyacına göre kanun çıkarılır.
Çoğulculuk ve katılımcılık geri plandadır.
Monarşik bir yapı hakimdir.
Birey değil, ortalıkla gezen canlılar vardır.
yandaş ve muhalif diye kümelenmişlerdir.

Katılımcı, özgürlükçü sosyal hukuk devletinde
ise hak ve adalet, güven, barış hakimdir.
O bu şu değil herkes vardır.
Eşittir, hürdür,özgürdür, mutludur.
kendini güvende hisseder, teba değil kul değil
İNSANDIR.
Aslında bu düzenin temelleri, geliştirilmek üzere
yıllar önce atılmıştır.
Iran, Irak, Suriye, Libya, Yemen, Mısır, Arabistan
gibi olmamamızı bununla açıklayabiliriz.

Japonya ve Almanya 1950 li yıllarda
savaştan çıkmış ve dünya devi olmuştur.
Sabırla azimle üretim ekonomisini
uygulamaları önemli faktördür.

Yıllarca üretimi değil de, yönetimi gündemde
tutmamız, bu ülkenin tarihine, toprağına,
milletine saygısızlık olmuyor mu?

Ali Rıza MALKOÇ

Samsun
04/05/2015
www.arm.web.tr