Gülüşünde ki cümleleri iyi bilirim.
Çünkü gözlerinde ki sahneleri ben çizdim.
Kaldırımlarda yazmıyor adım...
Arama boşuna duvarlarda !

Seni sesimin tonajında sakladığım günleri de iyi bilirim.
Benim mendilim de şiirlerde...
Gözyaşımı hep yanağımda silerim.
Teselli aramam boş şişelerde.
Efkarımı her zaman defterime gömerim.

İstersen ağla şuracıkta ama sesini duymayayım.
Uzaktan bakar anca bir sigara yakarım.
Hüznüm ise , sigaram bitene kadar.
Bakma bana o kocaman gözlerinle.
Sanma ki duman bu defa da gözüme kaçar.
Sana olan hasretim...Sigaramı fırlattığım kadar.
Ezmem ayaklarımın altında...
İllaki bir ayak basar !

Yürüdüğüm yollarda aramadım resmini.
Söylesene acılarımı dindirecek buse hangisi.
Tamam ateş düştüğü yeri yakar da...
Ben hep ateşin düştüğü yer miyim ?
Sayamadım izleri !
Zaten matematiğim de ümitsizdir !

Yaptıklarına isim koyacak bir cahil tanımıyorum.
Anlayacağın benimde cahilliğim o kadar değil.

Diyar diyar seni aramadım.
O yollar , zaten benim yollarım.
Sense yoldan geçen bir yabancı.
Zaten öylede oldu.
El oldun.
El alem oldun.

El alemin çenesi hiç kapanmıyor.
Her kelime yaralarıma tuz basıyor.
Kimse anlamıyor.
Zaten kimse anlatmıyor da.
Üstelik bir de anlatmadıkları şeyleri anlamadığım için bana kızanlar var.
Gülüyorum sonra...
Sonra ağlamaklı bir neden beliriyor içimde.

Bakma sen bana...
Bende ağladığımın duyulmasını istemezdim.
Zaten ben beklemezdim de.
Zaten beklemedim de !
Aslında ben hep gidendim !