##Başlangıcın sonu##
’Dostum ne kadarda güzel bi gün’ desek de sonu bok olan bir gün daha.
Neden bu sonlar hep kötü biter? (filmlerde böyle değil ama) Çaresiz ve karanlığa düşmüş bir insan olarak aydınlığa ulaşmak için çırpınırken bir kurşun geldi,
en sol yerime ölüm mü (bu kadar acıtmaz sanırım) hayır bu başka bir şey aşk dedikleri olmalı,
insanların öldüğünü sandığı kurşun.
Bir delik açtı nasıl dolacak yeri? Nereden geldiği belirsiz bir kurşun kalbi nasıl işgal eder?
Savunmam yok muydu benim? Düşünmekten kafam karışır oldu nasıl bir dünyaya mahkum kalmışız, ’aşk’ denen kelimenin tutsağıyız?
Çok soru getirdim cevabı yok, bilim adamları boş yere beyninizi yormayın bunlara çözüm yok.
Sonrası malum kimisi intihar eder, kimisinin ağzını bıçak açmaz, ve geri kalanlarda bitkisel hayattadır. (en nefret ettiğim)
Bu kadar basitken neden anlatılmaz ki, kelimeler kaybolur kimsen yokmuş gibi yalnız kalırsın.
Beyin ihlal olmuş durumda kurallar yok sorular çoook.
Kısa bil film gibi değil mi aşk yada bi rüya yada bi uçak?(neden her şeye benziyorsun sen)
Dostum daha bu başlangıç içeriğine girsem çıkamayacağım ama denemekte fayda var.
Hayatta bi kere aşık olunur bence oda son olmalı.
Bu benim hikayem sonu yok başlangıcı belirsiz, sonsuzluğa giderken kapıdan çevirdiler.
Ama unutma aşk kalbe 81 kurşun da sıksan, tek bi kurşun da sıksan onun yeri hiç dolmayacak, anı olarak kalacak...