Yollar ve yıllar arasında bir mezar.

Gazoz kapağı arkadaşlıklarından sıyrıldığım günlerde , bisiklet yarışı ile kızlara bakma hevesi başlamıştı.
Evimizin üstünü o dönemlerde herkesin yaptığı gibi tahtadan kapatmak için babam tahta ile çivi almaya gitmişti.
Ev sahibi olma duygusunun çoşkusu ile yaşanılan yılların acısını hep bir keserle gidermeye çalışan babamdı.
Her çiviyi tahtaya tutuşta diğer çivi ise dudaklarının arasına alır ve evimizin üstünü tahtalar ile kapatmaya çalışırdı.
Daha sonra köyden gelen akrabaları ile toprak ve samanı su ile kararlardı. Ayakları çıplak bir şekilde çamurun içine girer , iyice yapışkanlığı artsın diye iyice bir yorulur ve yoğururlardı .
Bir kaç kişi üste diğerleri ise alta çamuru yeni çakılmış tahtalara yayar ve iyice sıvarlardı..

Terler arasında birde türkü söylerdi kürek elinde çamur atan köy muhtarı , zülüf dökülmüş göze aman , kaşlar yakışmış yüze aman , usandım bu canımdan aman aman , derdi ile geze geze...ve devam ederdi ikinci nefeste hep aynı nakarat , usandım bu canımdan derd ile geze geze ,

Gün doğdu aştı böyle , gönlümüz çoştu böyle aman aman , sen orada ben burda aman aman , ömrümüz geçti böyle .......Bir kazma al bir kürek aman aman , mezarımı kaz gayri aman ....

Ne diyebilirim ki belkide sekiz yaşındaydım , tüm bunlara şahit olurken.

Bir ses bağırırdı hadi iki gözüm su getir bize soğuk olsun ama haaa....

Buzdolabındaki buzu laylon bir sürahi içindeki suya doldurmak için ne çekerdim , buz bu kolay kolay kalıptan çıkmazdı ki..

Akşam olurdu bu defa ayaklar ve eller yıkanır , bir karpuz kesilir , sohbet başlardı..

Hep aynı konu hayat çok kısa .

Evet , ilk evimiz böyle yapıldı , sonrası merkezde daha geniş ve betonarme bir ev , sonrası biraz daha geniş ve güzel bir yapı , sormak istersiniz şimdi ,

Ya sonrası ?

Tabi ki cevabı kolay ,

Bu kadar yorgunluğa bir yasin birde duvar....

Sonrası bu kadar...

Baba rahmetle yat yeni evinde...












.......