Seni, bir şiir gibi anlattım kendime. Kapalı bir imgesin sandım ve her davranışında, her bakışında, her gülüşünde bir anlam aradım, seni anlam dünyamın kahramanı yaptım. Romantik masalımın düşüydün, ben ise seni gerçek sandım, yanıldım ve üşüdüm.

Oysa düşlerimde sıcacıktın, günahsız ve tertemizdi ellerin, yüreğin kahraman bir askerinki kadar cesur, bakışların güneşten bile aydınlık, gözlerin rengârenk bakardı bana sanırdım. Ben gözlerinde bu aşka inandım, oysa gözlerinmiş benim bu aşktaki en büyük yalanım.
Olsun, ben, bu yalana isteyerek aldandım, inandım, kandım.

En güzel düşümdün, her gece rüyalarımı süsleyendin, tek rüyayla bir ömrü bitirecek kadar ben de seni çok sevdim. Kelebek ömürlü bir düşe dönüşeceğini bilmeden hep peşine düştüm.
En güzel düşümdün sonra ben sende üşüdüm düş’üm.

Seni hep seversem, çok seversem, ben seversem bu düş gerçeğe döner sandım. Sonunu bildiğim bir öyküyü yeniden okumak gibiydin, seni her okuduğumda mutlu sonlar yazdım. Oysa sen bu aşka hiç inanmadın, beni süslü sözcükler kuran bir yalancı sandın. Sen, benim yalanımdın; ben yalan olduğunu bildiğim halde sana inandım, aldandım, kandım.

Oysa ilk sözündü bana: “Sana hiç yalan söylemeyeceğim aşkım.”
Bir aşkın ilk cümlesi kadar yalancıydın ve bense yalancı birisine bel bağlamış bir hancıydım.
Düşlerimde bir sen yaratmıştım ve sana layık bir ben; ne sen düşlerim kadar güzel olabildin ne de ben düşlediğin erkek.

Anladım ki benim senim, sende de değil
Ve benimsediğim sen değil, benim.

Şimdi içimi acıtan bir şeysin, nesin inan ki bilmiyorum. Uyanıp da hatırlayamadığım bir rüya gibisin. Seni niçin hatırlamaya çalıştığımı unutuyorum.
Tüm düşlerimde uçurumlardan düşüyorsun, sana el uzatıyorum, tutmuyorsun elimi; aynı düşte ben düşüyorum senin düştüğün yerden, gülüyorsun, uzattığım elimi tutmuyorsun, ben düşüyorum bütün gece, uyandığımda terlerim üşüyor düşüm.

Tüm düşlerimde beni terk etmeye başladı gülüşün, sen gülerken ben kendimi ağlarken buldum. Düşle gerçeği karıştıracak kadar kendimden geçtim, sana geldim. Sen gerçek olamayacak kadar düştün.

Sen, gözlerime yazılan bir aşktın; beni durmadan ağlatmaya başladın. Ve gözlerimden binlerce damla yaş olup aktın. Sonra gözümden nasıl düştüğünü ben bile anlayamadım.
Sevgili düşüm, inan sensizlikte üşürken seni gözümden düşürdüm.
Üzülme, düştüğün yer gözüm olsa da seni kalbimde saklıyorum. Sakladığım yeri artık ben bile bilmiyorum, sevgili düşüm.

Aslında bir dizede bulduğunu sandığın şey,
Belki de benim kaybetmeye çalıştığımdır.

Bir kahkahayı ikiye bölüp paylaşmak da vardı, sen bir damla gözyaşım olmayı tercih ettin. Bu senin seçimin. Bir damla yaşta seni feda etmeyi ben hiç istemedim.


En büyük yalanımdın sen benim
Kendim uydurup inandığım
En büyük yalanımdın sen benim
Hayallerime aldandığım