Tarihin Tozlu Raflarına Yazılan Cesur Yürekli Kocaman Adamların Yazdıgı Destandır Sarıkamış.
Mehmetler,Hasanlar,Yusuflar Vardır.
Ve Yarısı Çoçukken Adam Olmuştur O Destanda.Ve Hepsinin Gözleri Soguktan Donarak Ölsede, Belki Düşman Karşısında Savaşarak Ölseydi Kılı Kıpırdamıcaktı Hiç Birinin..
Küçücük Bedenleri Bacaklarının Arasında Donmasaydı, O Tüfekler Bedenlerine Yapışıp Kim Bilir Düşman Karşısında Daha Ne Destanlar Yazacaktı.
Taş Kesilen Elleri Ve Ayakları Kıpırdayıp Bir Kaç Adım Daha Atabilseydi. 90 Bin Ananın Yüregine,90 Bin Gözyaşı Akmayacaktı Ve Kar Umutsuz,Yorgun Bir Askeri Utanarak Almayacaktı O Kadar Kolay. Yerlere Serilmiş 90 Bin Asker Yatar Şimdi Tarihin Derinliklerinde Ve Sen İnsan Oglu Sen! Bunu; Her İşittiginde İçin Üşür Kanın Donar Bilirim. Aç Susuz İnsanmı Yaşar Diyeceksin? Yaşadılar Benim Tarihimde Benim Ülkemin İnsanları. Sadece Aç Susuzmu Kaldılar? Çamur ve Toprakta Çekti Onları İçine. Önce; Ayakları Yapıştılar O Topraklara. Toprak Acıdı Onun O Haline Ve Çekip Gitti O İnsanoglu. Hepsinin Yüzü Birbirine Benziyordu Adeta.Güneş,Güneş Adaletli Davranmıştı 90 Bininede.Yüzleri Yanmıştı,Dudakları Aynı Anda Kurumasada Aynı Şekli Almıştı Yüzleri, Ve Asıllı Materalar 24 Saatmi Yaşatırdı İnsanı. Şimdi Düşünüyorumda, Derileri Susuzluktan Kurumuştu Herbirininde. Ölüleri Düşünüyorum Oysa; Odun Yıgını Gibi Dizilmezdi Bir İnsan Başka Bir İnsanın Gözünde Diyecegim Amma, O Kadar İnsanda Sıgmazdı Şimdi Utanan Topragın Bağrına. Gidenlerde Geri Gelmezdi Bilirim.

ONLAR TARİH YAZIYORDU TARİH! Şimdi Şarıkamış 90 Bin Askerin Mezarıydı. Yırtık Pantolanlar ve Ayakkabıları Derma, Çatma Olan Bir Memleketti. SELAM OLSUN 90 BİN ŞEHİDE. VE ARMAGAN OLSUN 1 EVLATTAN 90 BİN ANANIN YÜREGİNE...]