Ne kadar uzağa gitse de yanı başımda hayali.
Hayat gecikmiş bir merhabaydı. Veda ederken anladım. Sustuklarımı konuşmadığım günlerimde saklıydı sevgim. Sense gönül bahçemin davetsiz misafiriydin.Kalbime girmiştin. Bir sorma gereği bilme duymadan. Yüreğimi hırpalamak hoşuna gidiyordu. Kan çanağına dönen gözlerimi görmek bile yumuşatamıyordu taş kalbini. Kim sorsa seni gitti diyorum. Gitti ama dönecek. Dinlediğim şarkılarda hayale daldığım anda sen geliyorsun gözlerimin önünde. Senin olmadığın hüznün beni bulmadığı bir an yok ki gözlerim gülsün. Hep kahır var. Kalbime gizlenmiş bir hüzünsün. Her şeyi anladım da nasıl oluyor da hala sende aklım. Senden nefret etmem gerekiyorken, yokluğuna ağlıyorum. Çelişkilerle dolu yaşantım. Kalbime yara açan senden medet umuyorum. Yüreğimin kor alevinde yanarken aşk, hasret kavruluyor. Sen diye atan kalbim. Gelmeyecek mevsimlere yakınıyor. Bizi kaybettim bir şarkının can alıcı nakaratında, Beni bağışla, bir yarayı daha sen diye adlandıramam. Ya sen git benden yada bırak gideyim. Böyle bilmem ki nereye kadar. Artık eski hatalardan arınma vakti. Her tövbe yeniden doğuştur. Bir daha bir daha dünyaya geldim. Her tövbe de bir daha doğdum. Sense girip de çıkamadığım denizdin. Ben senden geçemediğim için hep boğuluyordum. Artık uğruma değilsin.
Şimdi kim sorsa seni bu kez gerçekten bitti diyorum. Yine de eklemeden edemiyorum.
’’Ne kadar uzağa gitse de yanı başımda hayali’’