Yazar topluma faydalı insan olması ile, neyin ve nerede duracağını birileri karar versin diye beklemeli mi? Kimlik çatışmasında gereksiz zatların eleştirisi olur ki, oluyor. Bunun ne kadarını alıp, ne kadarını geride bırakmasınıda bilmeli...

Üretkenlik öyle hafife alınacak bir şey değildir. Hele ki bu teknik ilerlemenin el ense olduğu çağda.
Beş değil sadece bir parmağı o kadar güçlük ki, Dünyayı sallayıp,ucunda taşır.
Cahilikten arınmışı kuşlar gibi hafif ezberlikten nasibin almış, Bir öğreti akımıda ayak ucuna basa basa burnunun önünde bittirilmeye çalışılıyor..
işin en zor kısımı nedir?Karşındaki aynı duyguyu paylaşmıyorsa hislerini öğrene bilmem adına açık kapı bırakmalı onları bazen can kulağı ile dinliyerek.

Zaten, kalemin kağıda özür olsaydı üç kağıtçı tavır bozuğu düzen geri gelmezdi.
Beklemediğin bir değişim söz konusu.sen akla bezgin hiç düşünmemiş ruh halin onlara göre,inceden bir ayarlaman yeterli.
En, basitti "düm dik" bakarsın düşüncelerinin yüzüne. Öyle içimde dediğime bakındığında ise atlar hızlı kamçılamayı dört nala gitmeyi sever...
bize kalıyor kısaca düşüncenin sırrı ancak üreten üretiğini üzerindeki etikettin bahsi. Mantıksal ve bunun lanetlenmiş bir olguyada itaat etmeyi çabaladığının farkına vardırmalıyız.

Keza,omuzlayıp taşıdığın kesinlikle ham olmalı zaten olguna gelene kadar hata ve öfkesinde tutunmayıp omuzundan kendiliğinde hopaa!yaptım,tirrip! yaptım diye düşecekler.
Ayağa kalkmalarına umarsız koca evrenin içinde ses paniğin ile beraber büyür ve küçülürler.
Siz fikirinizden yeteri kadar emin olun.Fikirlerinizi bir oda gibi düşün nefesin daraldığında çıkıp küçük pencersini açıp havanın yüzünüze vurmasına izin verin ve sonrası rüzgarın esmesine bir nokta koyun.açıkça düşünceye tüccarım kazaran kalp çalıp, sattıyorum demeden önce.Siz size itaatkar görünmenin kısaca adı bu.
Bir amaç var; iki seksen kurnazlığa uzanmış düşüncenin arasında.
Sözü dallandırıp budaklandırmadan,doğrusunu söylemek gerekirse,ruh zenginliği ancak bir noktada ayrışır doğrudan.
Oda hepimizin bildiği ve kutsanmak isteği ilhahi aşktır.Diğer anlayışın aşk açısından bakıyor olursam.
Mükemmel biri değil mutlu anları paylaşmak adına.sadece yarım gülüşlü renk katmış hayatıma
ama ben isem onunla yine bir umudun altında durmuşuz.koca ağaç dalında üç elma, masallımsı bir son olursa. payımız teke teke değili mi?
Ama, sen benimle aynı düşüncenin adamı değilsin benim babam senin babanı döver hesap yaparsam elindekini de alırım...

Bu cümlelerde sonra panik olmuş görünüyorum size her şeye rağmen.Velhasıl mükemmel davranışlarıda sergiliyememnin belirtileri asarım keserim en iyisini ben yazarım demedim.
Çünkü sihirli kitabımı açtım. Dilimde göz alabilidğince övgüler dizili.
aslında uzaktan bakınca ne kadar büyülüyücü bir varlık görünüyorum. kendimde sinsi ve yapamcık bir hal sezinlemeye bile başladım. Ama her zaman hayat karşı nazik olmam kendime zalimce yaptığım bir şaka asılında...Gördüğüm yaşadığım en büyük imzayı atarak bitiriyorum...yazar benim...