Kara kalem çizilmiş anılardı bizimkisi.
Ve çizerken el izleri kalmış kağıtta.
Dokundukça bulaşıyor anılar...

Bu gece...
Sökemedim gökyüzünden yıldızları.
Acaba hangi yoldan geçiyor hatıralar kervanı.
Zaten tarihte de hiçbir kaşif bulamadı.
Romanlara konu olacak bir yaşantımız olmadı.
Ne sen kül kedisiydin...Ne ben beyaz atlı prens.
Ne sen camdan ayakkabı giyiyordun.
Ne de ben kalıba göre ayak arıyordum.
Zaten romanları da sevmem.
Hiç okumadım herhalde ondan.
Kader defterimin kaçıncı sayfasındasın.
Hiçbir kitapta da rastlamadım adına.
Şimdilerde ise , bir kitap yazıyorum senin adına.
Pekte gül kokmuyor ama idare et işte.
İster sahiplen , ister kapı dışarı koy.
Hiçte umurumda değil anlayacağın.

Ama izin kaldı...
Dünümde ki yerini,bugünün boşluğu aldı.
Ama adın kaldı...
Söylemesi ihanet gibi tadı vardı.
Tam da şurada kaldı.
İşte tam da şurada kaldı.
Bıraktığın yaradan geriye , sadece kabuk kaldı.
Acısı geçti de...Sızısı kaldı.
Zaman vardı...
O da dünde kaldı.