Çocukken büyümeye hevesli her çocuk gibi büyümek isterdim bende, bilmeden fırtınalar kopardı yaşıma göre kendi yüreğiimde..Oysa o zamanlar oyuncaklarım, balonlarım, çikolatalarım vardı ,kimse babamdan daha güçlü değildi, dünya cok adaletliydi, Aşk o zamanlar sadece bir kavramdan ibaretti,yani herşey tozpembeydi..
Neyi istesem aldırtabilir kolayca sahip olabilirdim şimdi ise imkansız olduğunu bildiğim sevdğimi yanımda istiyorum onu bana getirebilir misin anne.. ağlamayayım üzülmeyeyim diye, tıpkı eski günlerdeki gibi..
Ne kadar çabuk büyümek istediğimi biliyordun ..neden söylemedin anne hayatın yükünün
bu kadar ağır ve taşınmaz olduğunu ..Neden söylemedin önceden aşık olmanın hele hele de sevipde kavuşamamanın yüreğe en büyük vurgun oldugunu,insanın içinde yangını söndürme duygusunun zorluğunu ve o küllerden gün gelip ayakta kalması adına tekrar var olması gerektiğini neden söylemedin anne..
Çocukken canımı acıtan ne varsa paylaşabilirdim rahatca seninle, haykıra haykıra ağlayabilirdim gönlümce dizlerinde, ama şimdi her gecen yıl değişen yaş la birlikte duygular da değişti,kalbim gurur denilen o kalın duvarla gün gectikçe her gecen gün biraz daha fakirleşti..
Öyle ya büyümek herşeyle tek başına baş etmek değilmiydi bende onun gerektirdiği gibi davranmaya gayret ettim ama o yükü taşıyamayacağım artık ben anne..
Ne alacağım maaşla kıt kanaat ay sonuna kadar geçinmek zorunda olduğumu bilmek,ne de faturalar dahil gereksiz gibi görünen harcamaları düşünmek ne de hayatın daha bilinmeyen nice ince detayları..
İnan hiç biri bana zor gelmiyor anne sevdiğim olmadan yaşayacağım bir hayat kadar hiç biri beni bu kadar ürkütmüyor.Büyümek buysa ben en ağır şekilde protesto ediyorum hatta daha fazlasını yapıp yetişkinliği tek taraflı fesh ediyorum..
Tek bir şey istiyorum senden anne...
Küçük kızın artık eskisi gibi yeniden çocukluğuna dönmek istiyor şimidiki sahip olduğum herşeyimi versem yeniden incinmemiş o çocuk kalbimi ve çocuklugumu bana geri verebilir misin anne..