Ya yalnızca türkü dinlersin veya türkü tadında yaşarsın hayatı..

Sen bir çiçeği ekersin, gözün gibi bakarsın, büyütürsün ve evinin en güzel köşesine koyarsın.
Pırıl pırıl yaprakları, körpecik filizleri, rengarenk çiçekleri ile her görenin gözüne, gönlüne hitap eder.
Senin gönlünün sultanı herkesçe beğenildikçe önceleri bundan gurur duyar mutlu olursun ama sonra her gelen bu çiçeğin ya dalından ya çiçeklerinden kırar alır senden izinli veya izinsiz.

Tüm ihtişamı ile açan çiçek artık asla sana özel değildir; her hanede bir parçası, her gönülde çapına göre bir yeri vardır.

Kulağına fısıldanan sevgi sözcükleri farklı tınılar taşıdıkça şaşkın bir şımarıklıkla coşan çiçeğin, yine kendisinden hoyratça koparılan parçalar yüzünden küser kendi dalına, köküne zamanla.

Senin de tüm çaban nafiledir artık görürsün, bilirsin ve bezgin, kırgın bir şekilde çiçeğin ile eskisi gibi uğraşmaktan vazgeçersin.
Bir tohumdur belki eline ilk aldığında veya el kadar bir fide; heveslidir doğmaya , açmaya güneşe, uzamaya gökyüzüne.

Sende en az onun kadar heveslisindir onu gözünden bile sakınarak el bebek, gül bebek yetiştirmeye
Toprakla buluşturur, aksatmadan sularsın ve yapraklarını çevirirsin bıkıp usanmadan, her gün usulca dönen güne .

Büyüdükçe, serpildikçe, güzelleşip sevildikçe dahada arsızlaşan çiçek, çiçek olmak marifetini yalnızca kendinde sanır ve sevildikçe kendisini senden bile sakınır, kıskanır garip bir aymazlıkla.

Ne yöne döneceğinin şaşkınlığı ile tersi döner sonra her sevgi arsızı gibi ve sızıları derin yaralara dönüşür çok geçmeden üstünden

Ne parçaları tamamlanabilmektedir şimdi nede, kökleri sıkı sıkıya bağlı kalabilmektedir toprakla eskisi gibi.
Giden parçalarının peşinden de gidemez, kaldığı yerden de hoşnut değildir artık

Hep bir şeyler eksiktir, hep bir şeyler yarım

Bilmez ki, çiçek dalında güzeldir en çok da ve her çiçek en güzel, en özel en nazenin şekillerde kendi öz toprağında salınır korkusuzca, fütursuzca.

Emekçisini arar gözleri son bir umutla
Renk, renk çiçeklerin farkına varır en nihayet, boy boy kendi saksılarında
Gözyaşları dökülür, cazibesini yitirmiş yapraklarından, derin bir pişmanlıkla

Emeğin hak edilmiş karşılığıdır oysa bu görsel ziyafet, burcu burcu koku seher vakitlerinde veya akşam ikindilerinde mesela
.
"Vazgeçen/den illaki vazgeçilir-miş demek ki" diye düşünür/ bu, emek emek çiçek bile olsa.. ..

Sevgili Ozanımız Aşık Veysel’in o muhteşem türküsündeki gibi her şey aslında / Ah, ne çok şey- ne çok şey ANLAYANA...

Meral Adak


Güzelliğin On Para Etmez

Güzelliğin on par’etmez
Bu bendeki aşk olmasa
Eğlenecek yer bulaman
Gönlümdeki köşk olmasa

Tabirin sığmaz kaleme
Derdin dermandır yareme
İsmin yayılmaz aleme
Aşıklarda meşk olmasa

Kim okurdu kim yazardı
Bu düğümü kim çözerdi
Koyun kurt ile gezerdi
Fikir başka başk’olmasa

Güzel yüzün görülmezdi
Bu aşk bende dirilmezdi
Güle kıymet verilmezdi
Aşık ve maşuk olmasa

Senden aldım bu feryadı
Bu imiş dünyanın tadı
Anılmazdı VEYSEL adı
O sana aşık olmasa.

Aşık Veysel Şatıroğlu..