Yaşar 4-5 yaşlarında kadardı. Babasına baktı: Babası cebinden tabakasını açtı, içinden bir kağıt çıkardı, Kağıdın içine biraz tütün koyup yuvarladı, diliyle kağıdı yapıştırdı. Sonra bunu ağzına koydu, kibritle yaktı ve dumanını içine çekti, sonra üfledi...Yaşar’ın babası çok mutlu görünüyordu.

Yaşar ilkokula gidiyordu. O gün sınavdan kötü not almıştı. Morali son derece bozuktu. Birden babasının yaptıkları geldi aklına. Bir sigara da ben yaksam acaba moralim düzelir mi? diye kendi kendine sordu. Gizlice babasının cebinden tabakasını aldı, açtı. Kağıdı tütünü kendi sarması gerekmiyordu. Sigaralar sarılmıştı. Buna çok sevindi. İçinden bir tane alıp doğru bahçenin gizli bir yerine gitti. Sigarayı yaktı bir nefes çekti ki öksürüklere boğuldu. Neredeyse nefesi kesilecekti. İnsanlar bunu nasıl içiyorlar diye düşündü?...

Yaşar düğün izliyor. Köyde düğün vardı. Herkes köy meydanında toplanmıştı. Davullar zurnalar çalıyor, gençler oynuyorlardı. Düğün sahiplerinden birisi bir tepsi içinde lokum ve sigara dağıtıyordu. Yaşar da bir lokum aldı. Acaba sigara da alsam mı diye kararsız kaldı. Düğün sahibi al, al sigara da al dedi. Arkadaşlarına baktı, onlar ikişer tane almışlardı. Birini yakıp, birini de kulak arkası yapmışlardı. Bu çok hoşuna gitmiş kendisini büyümüş gibi hissetmiş, ileriki düğünlerde o da öyle yapmıştı.

Yaşar askere gitti. Yaşar askere gidinceye kadar sigaraya iyice alışmıştı. Askerde sigara da beleşti. Askerlere her hafta bir paket sigara veriyorlardı. Artık sigaranın dumanını içine çekmesini, dışarıya üflerken halkalar yapmasını da öğrenmişti. Öğrenmişti ama sigara da Yaşar’ın nefesini yavaş yavaş kesiyordu. Günden güne nefes borularını tıkıyor, ciğerlerini karartıyor, benzini sarartıyor, güçten düşürüyordu.

Yaşar işe girdi. Askerden sonra Yaşar şehir merkezinde bir işe girip çalışmaya başlamıştı. O güne kadar sigaranın müptelası olmuştu. Artık sigara beleş değildi. Yaşarın cebinde sigara alacak parası da yoktu. Karnı da aç olmasına karşın sigara isteği daha ağır basıyor kendini bir türlü işe veremiyordu. Patronu bunu farketti. Önüne bir miktar parayı fırlatıp attı: Al şunu zıkkımlan, sonra gel işine çalış dedi.

Yaşar hastanede. Bu sigarayı bırak, bu sigara bir gün seni öldürecek diyenleri dinlemeyip sigaraya devam ettiği için Yaşar bir gün hastaneye düştü. Bu hastaneye gidişi, ikincisi, üçüncüsü... dokuzuncusu da izledi. Vücudunun muhtelif yerlerinden dokuz kez ameliyat oldu, pek çok damarı değişti. En son gırtlak kanseri oldu, gırtlaktan da ameliyat olduktan sonra sesi de kesildi. Ama iş işten geçmişti. Artık insanlarla konuşarak değil, kağıt üzerine yazarak iletişim kurabiliyordu. Bu çok zor oluyordu, ömür boyu yazmak zorundaydı.

Yaşar mezarlıkta. Dokuz ameliyattan sonra Yaşar çok yaşamadı. Öldüğü zaman 50 yaşında ya var, ya yoktu. Sigara zafer kazanmıştı. Artık sigaranın öldürdüğü kanıtlanmıştı. O günden sonra bu kanıt bütün sigaraların üstüne yazıldı. "SİGARA ÖLDÜRÜR"
SİGARA ŞİMDİ SİNSİCE ÖLDÜRECEK YENİ KURBANLAR ARIYOR.

MUSTAFA UZELLİ