Bazen saatlerce konuşurda anlatamazsınız.
Ama sesinin bir tonu anlatır herseyi.
Sensiz aldığım nefes günahsa...
Gırtlağıma kadar günahkarım şimdi.
.
Ne dedikleri belli değil ki...
Daha kendi sorularının cevabında boğulmuşlar.
Görüntüsünden belli sahte tavırları.
Hayatın tat veren elementlerini yakmışlar çıra gibi.
.
Bulutlar gri ve ben sessizim.
Ne kadar aldırmıyorum desem de...
Sönmüyor beynimin tavanı.
Ve oradan bir sızı iniyor yavaşça yüreğime.
Ve öyle usul usul iniyor ki anlatamam.
O kadar dı iste.
Anlayabildiginiz kadardı işte.
.
Güneş batıyor ve ben yalnızım.
Hiç yoktan yıldızlar çıkabilir...
Belki ağlarım hemde kimse görmez.
Ateş yakarım belki.
.
Bak...
Bir çember çizerim ve dışarıda kalırsın.
Beynin yerinden çıksa da kılımı kıpırdatmam.
Kavrulursun belki hem anlamama yardımcı olur.
Hem bende ateşinde serinlerim belkide.
Çembere bir kapı eklerim ve açmam belkide.
Yakarım bir sigara...
Ve kendi dumanım da boğulurum hiç yoktan.
Duygularının dikenlerinde ölmekten iyidir heralde.
Hiç yoktan bugünleri hayal eder avuturum kendimi.
Ya sen...
Ya senden sonra ki sen...
O kadar güzel ki,
Anlayamazsın !