0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
855
Okunma
Görüyorsunuz yollarda ,meydanlarda,parklarda siyah çarşaflara bürünmüş kadınlarımızı.Yanında çocukları.Şapkaları pembe,patikleri turuncu.Bu renkleri çocuğuna yakıştırırken neden kendisine yasaklar?Seviyor işte o renkleri besbelli.İçimizdeki çocuk derler ya işte o yüzden severiz altmışında bile makyaj yapmayı,toka takmayı.Öyle olmayıp da ne yapalım yani?En mutlu olduğumuz dönem çocukluk çağı değil mi?Büyüdüğümüzde de en mutlu anlarımız çocuklaştığımız anlar değil mi?Yoksa kalabalık bir metroda kimse kimsenin suratına bakmadan treni beklerken geçirdiğimiz an değil herhalde en mutlu olduğumuz an.Ya da geleceğimizi belirleyen bir sınavda ter dökerken en mutlu anım işte bu anım demezsin herhalde..O zaman haydi şımarık çocuk olalım biraz.
