Bir yazar arkadaşım,bir yazıma yorumunda şöyle yazmış:Bu dünya için kalemini,öbür dünya için dilini fazla sivriltme,affedici ol.Allah affedenleri sever.
Senin gibi dolup taşan yüreğe de affetmek yakışmaz mı,ne dersin?Yorum yazısı budur.
Cevabım şudur:Bu dünya için kalemimi sivriltirim.Çünkü yazmalıyım,kalemim benim,elime aldığımçağdan itibaren,en değer verdiğim gerecim,gözümün nurudur.Üyku zamanlarım haricinde,çoğunluk ile ,.her an elimde olan sevgili gerecimdir.Yazmayı seviyor,yazıyorum.Onu açıp sivriltmez isem nasıl yazabilirim ki?
2-Hatasız kul yoktur.Affedici Allahtır.
İnsanlar,birbirilerine hatalı olabilirler.Bu hataların da tabiyesi vardır.Mazur görülebilen,veya mazur görülemiyecek hatalar vardır.Büyük küçük bir çok hataları da mazur görmüşümdür yaşantımda.
Ama asla mazur göremiyeceğim hata şudur diyeceğim ama,bu da hatayı çok aşmış bir durum gerçekte.O şudur:Katiller,ve katil ruhlu insanlar.Asla af edilemezler,edilmemelidirler,budur.
Uzun süreden beri,TV de haberleri izleyemiyorum.Hastalar oldum,o yürek kalmadı bende.
O ana baba kuzuları vatan evlatları askerlerimizin her gün şehit haberlerini duymak yaktı yıktı içimi.
Yine her gün mutlaka olan bir veya onlarca trafik kaza haberleri dağladı yüreğimi.
Gözlerinde en ufak bir acı,bir damla yaş görmeyeyim ben,hiç bir insanın.Ona teselli verir avutur rahatlatırım.
Ama ben bana kaldığımda ben o zaman ağlarım.Ben bir yazımdaki gibi,aynen öyleyim.’Benim gözyaşlarımı kimse görmemeli’Öyle düşünüyor hissediyorum.
Allaha şükür kendimden şaşmadım.Lakin bir çok insandan çok şaştım.
Netice itibari ile diyeceğim şudur:Allahın verdiği canı,Allah alır.
Kimsenin kimsenin canına kıymaya hakkı yoktur.

Allaha emanet olunuz arkadaşlar.Sanırım yazıma yine devam edeceğimdir İnşallah.
Selam saygı ve sevgilerle hepinize...

29.06.2008.İzmir.
Müfide Decdeli.