Yaz günlerinin vazgeçilmez uğraşısıdır salça yapmak.Artık köyler bile eskisi gibi değil .Halbuki ne kadar güzeldir annelerin,büyükannelerin,gelinlerin,görümcelerin,genç kızların bir işin bir tarafından tutup da bir şey meydana getirmeleri.Ben salçadan söz açtım.Bir gün annemle çıktık yola,aşağı mahalleyi geziyoruz.Evlerini tam olarak bilmediğimiz akrabalarımızı insanlara sora sora bulmaya çalışıyoruz.Böyle yapa yapa tonton bir amca ile bir teyzeye rastladık.Buyur ettiler bizi.Sandalye çektiler altımıza.Ve başladık muhabbete.Kırk yıllık dost gibi.Muhabbet ilerledik sıra gördük ki muhtar olan babam onları ziyarete gidermiş arada.Daha bir tatlı oldu muhabbet.Çocukları,torunları hakkında konuştular,anlattılar.Biz de dinledik.Bahçede masalarda salça leğenleri vardı.Dolu dolu.Bravo dedim tonton teyzemize.Salça yapmak zordur.Benim salçamı çok severler çocuklarım,torunlarım dedi.Başa dönmek istiyorum burada.O salçaları el birlik yapmak daha güzel değil mi?Yani eski günler daha güzel değil miydi?Bu kadar hasret de çekmezdik.Şimdi çocukların her biri ayrı ayrı yerde.Ancak bayramlarda ve tatillerde bir arada olunuyor.Ama iyi tarafından bakmalı:Torunları uzun süreden sonra görünce ne kadar büyüdüklerine tanıklık ediyoruz.Bir de az ya tatil günleri dolu dolu yaşanıyor.Dört gözle bekleniyor.Sözümü güzellikleri beklerken bulalım hep kendimizi diyerek bitirmek istiyorum.