Alışveriş merkezinde dolaşmayı genelde pek sevmem ama o gün gitmek zorunda kalmıştım üstelik günlerden pazardı ne sıkıcı bir gündü,ipini koparan kendini alışveriş merkezine atmıştı her tarafım insan kaynıyordu bir tanıdık görmemek için sağa sola bakmaktan doğru dürüst yürüyemiyordum kimse beni görmese daha iyi olurdu,abuk sabuk sorular ve kıl tüy cinsinden sohbetler beni gerdikçe geriyordu,insan olarak yaşıyordum ama tavırlarım yabani bir hayvani aratmıyordu uyuşturucu iğne ile uyutulup kafesine konulması gereken vahşi bir kaplan gibi devamlı hırlayıp duruyordum, kimse yanıma yaklaşmasa ve beni tanımasa hal hatır sormasa belki bir nebze sinirim geçebilirdi ama her ne hikmetse her taraftan bir tanıdık çıkıyor ve bana
en uyuz olduğum soru olan “Nasılsın “ sorusunu yöneltiyordu otuziki dişin aynı anda koro misali sırıtması ise beni iyiden iyiye köşeye sıkıştırıp deli ediyordu,bir an önce müdavimi olduğum kısım olan alkol reyonuna yöneldim karşımda ne müthiş bir görüntü vardı sanki karunun hazineleri gün yüzüne çıkmıştı,beni bıraksalar bir ömür boyu bu şişeler arasında kalabilirdim dolayısı ile kafam her daim rahat olurdu ve yaşam beni bu kadar gerip üzerime üzerime gelmezdi,usulca bira şişelerinin yanına gittim ve evladına hasret kalmış bir anne gibi şişeyi elime alarak sevecen gözlerle seyretmeye başladım kavuşmak ne güzeldi ! sanki aylarca görüşmediğim sevgilim tekrar karşıma çıkmış ve biz delicesine birbirimize sarılmıştık bir türlü ayrılamıyorduk,bir an elimde tuttuğum sepeti fark ettim ve hızla şişeleri içine atmaya başladım doğruca kasaya yöneldim ve ödemeyi yapıp bir an önce bu olağanüstü sıkıcı insan kalabalığından kendimi dışarı attım,temiz hava iyi gelmişti ruhumun kiri ve pası temiz havada biraz arınır gibi olmuştu,şimdi mümkünse insan olmayan bir yere gitmeliydim sevdiğim ile yalnız kalmalı ve onu doya doya içmenin verdiği keyfin mutluluğunu yaşamalıydım.