Eskiden çok fazla hayal kurardım kitaplar okurdum, okuduğum karakterlerin yanımda olduğunu hayal ederdim. Geçmişte yaşadığımı, bulutlarda koştuğumu uçtuğumu düştüğümü, ama yılmadan tekrar kalkıp yoluma devam ettiğimi hayal ederdim. Şimdi neden bu kadar fazla film tutkunu olduğumu daha iyi anlayabiliyorum.Meğer hayal kurmayı unutmuşum.İnsanı insan yapan değerlerden vazgeçmişim.Ve vazgeçtiğim ana değerlerin bir nebze olsun farkına varamamışım. Bir istek bir arzu geliyor içime fakat dolduramıyorum yerini, hep boşluklarda kalıyorum.Bende tesellimi filmlerde arıyorum. İnsan farkında olmadan ve de çok çabuk bir şekilde unutabiliyor kendisi için önemli olan değerleri. İçimdeki sıkıntıyı, bitmek bilmeyen baş ağrılarımın sebebini şimdi daha iyi anlayabiliyorum. Ve anlamakta yeterli değil bunu biliyorum. Hatalarımızdan ders çıkartarak yeni hayallere umut dolu yarınlara yelken açmamızı engelleyen şeyin aslında kendimiz olduğunu artık daha iyi anlayabiliyorum.Artık vazgeçin eski püskü kirlenmiş bilgilerinizden vazgeçin ölmeyecekmiş gibi çalışıp milyonlarınızla 5 kuruşsuz ölmekten. Siz para için yoksunuz para sizin için var. Unutmayın bunu çünkü ; unuttuğunuz gün yok olursunuz. Örneğin kullanılmayan para ne içindir. İnsan parayı neden kazandı ve ne amaçla kazandığını neden unuttu. Sebebi aslında çok basit; hayallerimizi unutmak. Hayallerimizden vazgeçmek. Çıktığımız yolda sebepleri unutmak ve sadece amaca hizmet etmek. Kırın zincirlerinizi atın içinizdeki kirli hırsınızı ve yakın flamalarınızı. Kendinize dönün ve deyinki hayat geçiyor ve ben kendim için ne yaptım. Hayallerimi gerçekleştirebildim mi?Neden çıktığım yolda yok oldum.Bu soruyu sürekli kendinize dönerek sorun ve daima hayal kurun. Çünkü siz kurdugunuz hayaller kadar varsınız...