0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
704
Okunma
Bahar vakti yeşeren her bir dalla birlikte yeniden doğmuş gibiydim. Esen her meltemde yüreğime sonsuz ferahlık bahşedilirdi sanki. İşte o zamanlar yalnız olmayı tercih ederdim sevgili.Yalnız olup kendi iç dünyamda kendi ütopyam da yaşamayı. Dünyanın bütün sıkıntılarına, savaşlarına bir zeytin dalı uzatılırdı.Gülümseme eksik olmazdı hiçbir zaman. Tanımadığın insanlarla selamlaşır, ayaküstü sohbet ederdin. Şükrederdin Yaradan onca nimetler için, aldığın her nefes için şükredersin Yaradan’a. İşte böyledir bizim hayal dünyamız herkesin dost olduğu, huzur bulduğu sımsıcak yemyeşil bir dünya.
