örneğin bizi yönetmen için seçtiklerimize bakalım adı millet soyadı vekil buradan da anlaşılacağı üzere bizlere vekil ilan edilmiş her ilde olup biten toplumsal olayların temelindeki kişiler. ve bu milletin işçisi olanlar . nasıl bizler sabah 8:30 akşam 7:00 çalışma aralıklarımız varsa onlarında belirli bir çalışma düzeninin olması gerekmektedir. çünkü bize düzeni öğretecek olanların ilk önce kendi vicdanlarına örnek teşkil etmeleri gerekmektedir . ne yazık ki görülüyor ki 550 milletvekili mecliste ya 150 ya da daha küçük öbekler de bulunuyorlar. ve çoğu 3000 TL karşılığında aday olup sadece dokunulmazlık unvanı için savaşan veya kendi çıkarlarını ört pas etmek için korunma kalkanını aslında kendi parası ya da zenginliği küspesinde gasp ediyor. bunu yaparken de milletin şuuruna vurgu olarak yalancı ve karalamacı bir politika yolunu izliyor.bir de iller arasındaki anlamsız millet vekili sayısı dağılımını anlamak mümkün değildir. zaten biz ülkece zenginliğimiz başı boş şekilde devletin bütçesinden dağıtılan bu gereksiz fazlalıkların maaşları değil mi? sözüm ona emeklilere gelince yüzde üç zammını layık görenler acaba hiç yirmi beş yıl bir fiil ya da bir kaç iş yerinde zor koşullarda çalışıp bu hakkı elde ettikten sonra günde bir simit parası zam alıp ondan sonra türlü vergi bilmecesi ile elinden fazlası ile alınan zamlar bu sizce vicdan mı yoksa onları seçenlere karşı yaptıkları bir dizi hainlik midir?

sorulması gerekenler yalnızca bunlarla sınırlı olmaması gerek milletin namına karar alınan bu mecliste herkes kendi kirli çamaşırlarını ortaya dökmekle meşgulken ve bir birleri için hakaret dolu sözcükleri sarf ederken acaba olmayan vicdanları için senaristlik yapmaya çalışmalarından mı kaynaklanmaktadır. bazen düşünürüm neden bu ülkede genç bir lider olmasın illa ki olabilir. ama şartlar müsait değil çünkü bir gencin o koltuğa erişebilmesi için tansiyon hastası şeker hastası yada romatizma olması gerekiyor . çünkü bütün gençliği boyunca partisi için o kadar çok düşünüyor ki bu da bizim ülkede bazı şeylerin uzunca yıllar tartışılıp bir karara varmadan rafa kaldırılması gibi gençliğimizin de bu düzenek içinde tarihin tozlu sayfalarına kaldırıldığını görebiliriz.

yani geçlik eşittir güvensizlik veya gençlik eşittir düşüncesizlik ithamları ile yargılamaktır. aile içinde de bu böyledir baba ne derse o olur çünkü o her şeyin en iyisini bilir çünkü hayat tecrübesi ona önceden ışınlanmıştır.bu işin mizan sel tarafı tabi ki bir de bunun aile içindeki depremlerini araştırdığımızda genç kesimin daha çocuk yaşta korku imparatorluğu yasaklar kıyameti içinde düşünmekten çok düşünülmesini istendiği bir mekanizma haline getirildiği görülmektedir. yani demokrasi aile içinde parçalanıp diktatörleşip sonra toplumlara ve en tabi ülkeyi yönetenlerin elinde birer kukla ya da halkın sömürme politikası haline gelmektedir.