İpektendi kanatları tüm kelebeklerin, yumuşacık ve narin… Kelebekler gibi olmak çokça kırılma riskini göze almak demekti. Rengarenk görünümüyle gönülleri fethedip salınırken yeryüzünde, bir günlük ömrü tasa etmeden kimsenin yan bakışına aldırmayıp sergilemek güzelliklerini büyük bir nezaketti. Sizden sadır olan şeyin sadece güzellikler olma ihtimali heyecan verici.
Ama bu güzellik kem gözlerden ne kadar korunabilirdi ki. İnsanoğlu gözüne çarpan bütün güzellikleri ona sahip olma hıncıyla telef etmiyor mu? O rengarenk kanatları avuçlama arzusuyla narin kanatlarını zedeleyip tanınmaz hale getirmiyor mu? Hele bir eline geçmeye görsün insanın daha neler yapar kimbilir?
İşte bu misalde ki narin kanatlar takınıp duruşuyla, konuşmalarıyla etrafa güzellikler, mutluluklar saçan insanlar da bu tarz güzellikleri avuçlama meraklısı insanların gazabından kurtulamazlar çoğu zaman. Usulca ve güzellikle yanınıza yaklaşıp şeytanınız olabilirler bir anda.
İnsanın iyi ya da kötü oluşunu büyük ölçüde merhameti belirliyor sanırım. Merhamet o güzel kanatlarla salınıp duran kelebeği sadece hayran hayran bakma hakkını verir size. Öteye geçmeye gücünüz yetmez. Vicdanınız sizi oturduğunuz yere öylece çiviler. Onun gibi olabilmeyi hayal etmekle geçer gününüz belki ama onu tutup avuçlarınızın içine almayı aklınızdan bile geçirmezsiniz. Ellerinizin bu narin kelebek için kocaman bir görüntü oluşturacağını bilir ve saygı duyarsınız… Ve sevgi…