Geçen hafta İzmir’deydim. Altı gün boyunca İzmir’i ve halkını tanımaya çalıştım, sağda solda gezip tahlil yaptım.
Şehre ilk girdiğim dakikalarda sürekli laf saydığımız minibüsçülerinin ne kadar kibar olduğunu şaşkınlıkla fark ettim. Parayı uzattığında teşekkür etmeleri çok hoşuma gitti. Daha önce hiçbir şehirde böyle adamlarla karşılaşmamıştım. Minibüse binen bayanların çoğu keyifle hiç tanımadıkları insanlarla ve minibüsçü ile sohbet etmeleri de dikkatimi çekti. ‘’Bugün hava güzel!’’, ‘’Evet, yolları berbat ettiler!’’, ‘’Beni az ilerde bırakırsanız sevinirim, çok teşekkür ederim. İyi günler!’’
Elazığ’da yolcu, donuk bir suratla, ‘’Müsait yerde ineyim!’’
Büyük bir şehir olmasına rağmen sanki herkes birbirine güveniyor, kuşkuyla bakmıyor. Bu acaba Arap mı, bu acaba pis bir Kürt mü? Çoğu şehirde adres sorduğunuzda öncelikle nereli olduğunuzu sorarlar! Galiba İzmirliler böyle meseleleri aşmış.
Siyaset sokakta bol bol konuşulmasına rağmen seçim havası filan göremedim İzmir’de. Çok sakindi. Billboard filan göremedim sağda solda. Sadece Menemen ilçesinde MHP’li aday adayınınkini gördüm o kadar. Ne kadar güzel bir şey. Elazığ’da da keşke öyle bir hava olsaydı…
Diğer mevzu kadınlar! Örtülü hanımefendi tahmin ettiğimden fazlaydı. Onlar da açık hanımefendilerden etkilenmiş gayet rahat dolaşıyorlardı sokakta. Örtülü veya açık fark etmiyor çoğu genç kız insanın gözlerinin içine bakmakta ve bakışlarını kaçırmamakta. Vapur karşılaştığım bir genç kız grubu gözlerimin içine bakarak laf atmaktan da çekinmediler.
Delikanlıların ellerinde tespih filan da yoktu. Bayanları yiyecek gibi süzdüklerini de görmedim. Hepsi akıllı çocuklardı. Belki öyle değillerdi ama nedense bana öyle geldi. Küfür ederken bile gayet medeni şekilde küfür ediyorlardı…
Ben Elazığ’da belki yüzlerce bayana gayet zor durumdaysa toplu taşıma aracında yer vermişimdir. Çoğunluğu kuşkucu bir bakışla bana baktıktan sonra gösterdiğim yere oturmuşlardır. Çok azı samimi şekilde teşekkür etmiştir. İzmir’de onlarca bayan yer verdim ve hepsi de gayet samimi şekilde teşekkür edip oturdu. (Araç kalabalık, hanımefendi çocuklu değilse nadiren yer veririm.)
Diğer bir mevzu ise devletin hizmetleri.
Devlet kesinlikle İzmir ile ilgilenmemiş. Her şey çorba. Sanayi tesisleri, ekili-dikili alanlar, konutlar iç içe. Nereye baksan moloz yığını. Çevre duyarlılığı da yok. Asfalt delinmiş, belli merkezler dışındaki her yer çamur içinde. Bu da gösteriyor ki Belediyeler de çalışmamış. Göstermelik merkezi yerler süslenmiş. Yine de İzmir halkı oyunu satmaya yanaşmıyor. Bu da takdir edilecek bir şey.