Son günlerde uyanır uyanmaz günle pazarlık yapma huyu edindim...aaa inanın işime yaradı o negatif elektiriklerim sanki kızılırmağın kollarına salındı.Şimdi kendimi daha bir pozetif buluyorum.Adam düşmeye görsün işte o zaman ne çareler arar.Bende her düşüşümden sonra babama şiirler yazar,sonra sazı alır bir kaç acı çalardım...Derken gün acılı Adana olur giderdi.Her nedense bunca yıldan sonra aklıma düştü.Ya..ben güne ne veriyorum ki gün beni mutluluklarla ağırlasın diye sordum kendime.Cevap çok netti Gün diyordu ki seni hayata bağlayan,güneşe kavuşturan,dostlarla buluşturan benim.Bana neden alakan yokkk? Günü haklı buldum ve gafletimden uyandım.Şimdi alışkanlıklarımın ilk sırasını aldı GÜN.Her Uyanışımda GÜNÜ NAZLANDIRIYORUM.GÜN SENİ SEVİYORUMMMM
Sonra da İyi bak bana emi? Ben sana M.Kemal’in armağanı,en kutsal emanetiyim....diyorum.
Hoş geldin yeni gün...