İl müftüsü köylerde görev yapan imamları ziyaret etmek için her hafta sonu bir köye ziyarette bulunuyordu. İlk ziyaretini il merkezine en uzak bir dağ köyüne yaptı. Köyün genç imamı köyün girişinde karşıladı onu. Erken bastıran kış ve günler boyu yağan kar yolları kapamış köye ulaşımı oldukça güçleştirmişti. Genç imam tarafından köyün girişinde karşılanan müftü efendi iliklerine işleyen soğuktan donmuş ellerini ovuşturarak imamın camiye bitişik lojmanına geçti. İçerisi çok sıcaktı. Sobanın yanına oturan müftü efendi: “En nar-u rahmetün.” (Ateş rahmettir .)dedi. Biraz sonra imam evden çıktı. Yaklaşık yarım saat sonra gelen imam mahcup bir ifadeyle içeri girdi. “Efendim nar bulamadım.”dedi. Müftü efendi, imamın birden bire dışarı çıkmasının ve yarım saat sonra dönmesinin nedenini anlamıştı. İmam efendi kendisinden nar istendiğini zannetmiş ve evde nar olmayınca da komşulardan nar aramaya gitmişti. Müftü efendi bütün bu olanları daha sonra gittiği bir köyde anlatınca köyün yaşlı imamı: “Ya bırakın hocam o yeni yetmeler ne anlar ayetten hadisten.” dedi.