Perde açılır

Baş meleklerle insan karşılıklı konuşuyorlardır; bir masa ve iki sandalye ve masada kutsal kase

Baş melekler : Buraya niçin geldiğinizi biliyor musunuz diye sordu baş meleklerden biri? sonra diğer melekler toz oldu artık baş melek ve insan yalnızdılar.

Baş meleğin adının ne olduğu önemli değildi, uçan kaçan bir şeymiş gibi yüzyıllardır tasvir edilmişti.

Korku dolu gözlerle baş melekle konuşmaya başladı insan;

İnsan : efendim ben şey deyiverdi, sesi boğazında düğümlenmişti.

Baş melek : Gevelemeyin, aklınızdan geçenleri biliyorum dedi.

insan : o zaman ne diye soruyorsun dedi, bu kadar saattir burada bekliyorum, şimdiye kadar çoktan kadıköy’e geçmiştim, nereden bileyim ben buraya neden geldiğimi,

hüküm mü vereceksiniz.

Baş melek : Burada hüküm verilmez, verilen şey senin istemiş olduğun şeydir.

İnsan : insan sevinmeye başlamıştı, öyle güzel şeyler istiyorum ki; çok güzel kadınlarınız olduğunu duymuştum, bir değil, iki üç tane birden veriliyormuş ve de güzel kaliteli şaraplarınız olduğunu duydum. Demek ki burası o kadar kötü bir yer değil ve üstelik boş melekte pardon baş melekte o kadar zeki birisi değil, elini çenesine götürdü, aman allahım dedi, derhal unutmalıyım söylediklerimi.

Baş melek: Sen öldün artık, bundan sonra geriye dönüş yok

İnsan : Öldüm mü? oh çok şükür dedi; Dünya hayatı o kadar ıstırap vermeye başlamıştı ki, güzel ülkemiz öyle tuhaf oyunlarla kirlenmişti ki ülke elden gitmiş, vatanın her toprağı birer birer satılmıştı, o toprak ki ne şehitler can vermişti, kanla sulanmıştı topraklar, her yerinde tarih yatar. Ama gel gör ki insanımızın beli bükülmüş, varsın sizin olsun dünyanız ben böylesine de razıyım.

Baş melek : Neler saçmalıyorsun dedi; Dünya bir sınav yeridir: Zamanın da sana nimetlerimiz den bol bol verdik, şükretmedin.
Bir zaman sonra verdiklerimizi aldığımız da da bize isyan ettin.

İnsan : Hem veriyor, hem alıyorsun. Bu hiçte adil değil.

Baş melek : Vermesini bilmeyenler ALAMAYACAKLAR demiştik, sen sana verdiklerimiz den hiç kimseye bir şey vermedin, bu yüzden bu yolun artık geriye dönüşü yok

İnsan : Bir geriye dönüş tutturmuşsun gidiyorsun; Anlıyorum seni, bana ıstırap vermeye çalışıyor, dünya hayatının bir daha olmayacağını tekrar tekrar söyleyip aklın sıra bana acı vermeye çalışıyorsun.


Baş melek : Çok kuruntu yapıyorsun, bu yüzden dünya hayatın çok çabuk gelip geçti, Artık senin için hüküm verildi.

İnsan : neymiş o Hüküm ?

Baş meleğin arkasından alevler yükselir, her tarafı sapsarı bir ışık kaplar, kül yağmurları yağar ve insan yavaşça erimeye başlar

Baş melek : Şu insanın aklına s..yım ben, burada bile uğraştırıyorlar beni: tanrım ne zor iş bu

PERDE KAPANIR

İKİNCİ SAHNE

Baş melekler bir masa etrafın da toplanmış, ellerinde kutsal kase, yüzlerinde gülümseme

PERDE AÇILIR

Baş melek konuşur: evet arkadaşlar, bu son görevi de yerine getirdikten sonra artık emekliliğimi istememin zamanı geldi.

Diğer melekler hep bir ağızdan; sen nasıl istersen üstad dediler.

O sırada başka bir insan ışık hızıyla yanlarına doğru gelmekteydi.


Baş melek: Bir rahat bırakmazlar insanı

İnsan : aman allahım bu ne hız, bu ne eli çabukluk, keşke tanrının işleri dünyada da böyle olsaydı, o zaman her yer güllük gülistanlık olurdu, şu masa etrafında oturanlarda kim?
kürek kemiklerinin ordan bağlanmış şu kanatlarda ne?
bir panayır yerimi burası; üstelik gülüyorlar, oysa ben hiç kimseyi göremeyeceğimi sanmıştım, yanılmışım.

Baş melek : arkadaşlar görüyorsunuz, bir şaşkın daha geliyor işte, henüz hiç bir şeyden haberi yok, neler olup biteceğinin hiç ayırdın da değil, böyle ruhları şüphesiz çok severiz.

İnsan : şaşkın senin sülalendir, oduncunun çocuğu dedi

Baş melek: Ey insanoğlu, şu uçsuz bucaksız alemde, gelip geçen şu fani dünyada ne istedin adem oğlundan, ne için kıydın bu cana, ne istedin de vermedi, şüphesiz biz seni dinleyecek değiliz.


Baş meleğin arkasından alevler yükselir, her taraf sapsarı bir ışık içindedir, kül yağmaya başlar.


İnsan : o loş sarı ışıkta nedir, burası bir kerhane midir?

Ve insan kül yağmuru altında eriyip yok olur.


PERDE KAPANIR