Seni ben çok başka çok başka sevdim.. Sen bu yazımı okuyamasan bile..
Ben seni nasıl sevdiğimi önce anlatmalıyım kendime sana anlatmadan önce..

Kavuşma umudum olmasa bile yüreğimi sıkarak acıtarak dualar ederek sevdim..
Sevdiğim ile ilgili her şeyi vuslatı olmayan hayali bile belki diyerek kendime, Umut varım olarak düşledim..

Sanki seninle kalan ömrümde mutlaka birlikte yaşayacakmışım gibiydi hayallerim..
Her şeyi senin üzerinden düşünüyorum artık ben, yediğin yemekten giydiğin elbisenden soluduğun havadan içtiğin sudan şekersiz içtigin çay/kahveden her şeyden ama herşeyden..

Nasıldır ne yapar ne düşünür ben varmıyım düşüncelerinde hayal kurarmı oda benim gibi diye sorarım kendime çocukça ruhumla işte.. Biliyorum uzaklarda sende beni düşlüyorsun düşünüyorsun..

Çok uzak şehirde olsanda şimdi karşılaşma umuduyla olur ya belki, belki şehrime gelmişsindir diyerek bakarım etrafıma.. Bu düşüncem bile içime nasıl huzur veriyor nasıl mutlu oluyorum bir bilsen..

Umut nasıl bir duygudur yani bendeki hali biliyor musun?
Gökteki yıldızları çok seversin dokunmak istersin dokunamazsın ya ama yinede çok seversin orda oldugunu bilmek görmek yeterli gelir ya yıldızları öyle kabul eder seversin dokunamıyorum diye sevmekten vazgeçmezsin kabul edersin o ulaşamadığın ama sevdiğin yıldızındır ışık saçtıkça gökte onu görmek yeter sana göremezsen üzülürsün umudundur o sönsün istemezsin uzakta olsa bile varsın olsun ama gözünün görebileceği yerde olsun görmek yeter işte öyle...

Umut sana olan duamdır benim, o iyi olsun dilediğimdir kabul olmasını istediğim..
Duam’dadır benim sana dair herşeyim..

Umudla bağlanırım sevdiğime bağlandıkça severim sevdikçe özlerim, özledikçe seni benim vazgeçilmezim olursun..

Benim umudumun rengi mavidir.. Biliyor musun ? Gökyüzü gibi..
Her başımı kaldırıp baktığımda seni görür gibi olurum mavi mavi yıldız yıldız gelirsin aklıma yüreğimde olduğunu hissederim...


12 03 2015 Saat:15:30


(MeLekce Hüzün YağmurLarı)