Beni hayata tutunduran, her gördüğümde beni kendimden geçiren, hayalini bile kurduğum zaman her anımdan clçok mutlu olduğum, ismin dilime en çok yakışan kelime olan sen. Aklımda çalkalanırken, hiç bir şeyi umursamayacak kadar aklımı meşgul eden sen, odama astığım tabloya en çok yakışan tablodaki sen, ismin benimle anıldığı an benim en mutlu olduğum anın başrol karakteri olan sen. Bu hayatta vazgeçemeyeceğim tek şey olan sen, annemden babamdan daha çok önemli olduğun benim için sen. Hey sen. Evet ta senden bahsediyorum. Hayatımın en güzel gerçeği olan senden bahsediyorum. Biliyor musun ? Ben seni çok sevdim. O kadar çok sevdimki, kendimden vazgeçecek kadar çok sevdim. O kadar çok sevdim ki benim en büyük sınavım, en büyük engelim oldun sen bu dünyada. Ferhat ile Şirinin sevdasına efsane olan, bir türlü aşılamayan o dağ gibi bir engeldir bu. O kadar çok zor ki aşmak bu engeli. Gencecik bir insanın hayatının baharındayken daha, hayatını alt üst edecek, hayatını bilinmeyen sayısız zehirlerin karışımından oluşan bir zehri içip içmeyecek kadar zor. Bir balığın su kıyısından suya varmak için çırpınışları kadar zor bir engel. Belki de balık suya varmak için çırpınırken biraz sonra artık gücü kalmayacak ve çırpınışlarından vazgeçmek zorunda kalacak, hayatının sonlanacağını biliyor olması kadar zor bu engeli aşmak. Umut... Evet umut olması lazım sımsıkı bağlayan ibsanı hayata. Sana ulaşmak bu kadar zor. Evet kendimden vazgeçmem lazım olur sana ulaşmak için. Biliyorum dağın arka yamacında yolumu gözetliyorsun. Tez zamanda bizim aşkımıza efsane olacak ’ ölüm ’ dağını aşacam. Yanına geliyorum.. Böyle bir şey aklıma geldiğinde ne kadar mutlu olduğumu görmüşsündür inşaallah. Gelecem sevdam geliyorum az kaldı. Az kaldı zirveye varmama. Dağın zirvesinde bir peri misali bembeyaz bir kuş varmış. Herkese dağı aştın, neydi maksadın diye sorar. Bana sorucak olursa, derimki: Ben sevdama kavuştum, yıllardan sonra, sevgilime gidiyorum....