Düşüncelerim gözlerimden akisleniyordu adeta.Kalbimin nağmeleri doldurmaya çalışıyordu içimde ki boşluğu.Muvaffak olmuş gibi sevinçten hızlı hızlı atıyordu.Oysa ki bir tesadüftten ileri birşey değildi bu.Muvaffak olamamıştı ne yazık ki.Nağmeleri içimdeki senden oluşan boşluğu olduramamıştı.Bir cevher gibi kaplamıştı sevgin yüreğimi.Ben biçareliğimle yaşamaya çalışırken ,sen kocaman dünyanda istidadi bir sanatçı gibi bulutlarda geziniyorsun.Sen hüviyetini gizlemeye çalıştıkça ben,daha çok acı çekiyor ve o gizemli insana daha çok bağlanıyorum.Ama hep bir yeis var zihnimin bir köşesinde.Bana senin başka birini sevebileceğini hatırlatıyordu her daim.Şimdi bu düşünceyi umursamaz gibi gözüksemde , o zihnimde bir çığ gibi büyümeye devam ediyor.Hezimete uğramış zihnimdeki düşünceler.Birbirine karışmış vaziyettte durmadan soru soruyorlar.Artık aklım ve kalbimi ayırt edemiyorum.Aklım mı bana bu soruları soruyordu, yoksa kalbim mi beni hezimette uğratıyordu.İki ayrı şeyi birbirine karıştırırsak işte böyle çığlak kalırız her zaman .Artık düşüncelerim gözlerimden peydalşanıyordu adeta.Gizliyemiyorlardı seni en derinlerde.Muhakkak ki sana karşı bir savaş içindeydi ruhum.Bir ihtimaldir ki bu hezimetti bozmak.Fakat bilmiyoruz ki ihtimallerin cetvelinde mağlubiyette var.Çektiğimiz ıstırabın bizi inkara götürmesi ruhumuzu daha çok yaralamaz mı,beni senden daha çok uzaklaştırmaz mı,itediğimiz şey olmassa kaybımız iki misli olmaz mı öncekinden??
Bak yine bir sürü şeyle doldurdun aklımı.Bilhassa sen değilmiydin yoksa bunları bana düşündürten.Yoksa gözlerim mi körelmişti sevdandan.Kocaman bir okyanusta yolunu kaybetmiş bir balık gibiydin sen , bense çılgınca rıhtıma varmaya çalışan bir balıkçı gibiydim adeta.Durmadan yolumu şaşırıp başka yollara sapıyordum.
Neyse ki düşüncelerimin rıhtımı sen olan bölümü bulmuştum artık.Zihnimde ve kalbimde artık sen olan limanlara sığınıyordu düşüncelerim.Yeislerimden tamamen kurtuldum..