Bir kötünün yedi mahalleye değil; tüm insanlık aleminin evham, endişe,korku ve güvensizlik temelinde olumsuz harcı vardır.
İyi görünmek için maske takmak adiliktir.
Verilen sözler borç senetleridir. Ödeyemeyeceğiniz senetlere imza atmayınız. Aksi takdirde alacaklıların icra mahkemelerinde mahkum olursunuz.
Başkalarının bedduası varken; asla her şeyin düzgün gideceğini ummayınız !
Enzete, benzete uzatmaya ne gerek be .. Ne diyeceksen , ne yazacaksan direkt vur kelimeleri böğrüne, böğrüne !
Bir sapık; insanların zihninde potansiyel sapıkların doğmasına sebep olur.
İyilik kişileri birbirine en sağlam ve kalıcı bağlayan unsurdur.
Kötülük çok basit ve kolayken ; iyilik müşkül, zor ve emek ister.
İstediğini yerine getiremeyeceğiniz kişiye iyi davranın, gülün, söyleyin, kapıya kadar yolcu edin. Tersi durumdakine ise bağırıp, kötü bile davranabilirsiniz. Neticede her ikisi de aynı noktada birleşirler. " Ne kadar iyi insan be ! "
Aslında yarım yamalak, ezbere bilinenleri bizzati yaşayıp tanımak çok heyecanlı ve kalıcıdır.
Bir şeye olan tutku varsa; başarılarda kaçınılmazdır.
Güzellik denilen şey; içimizde yarattığımız objelerdir.
Bir şehir veya mekanın güzelliği yaşadıklarınıza ve anılara göre değişir.
İmkanları varken; iyilik ve yardımlara kayıtsız kalmak insanlık adına ayıptır, günahtır.
Ağlayanla ağlamak, gülenle gülmek kolaydır. Asıl olan ise onların izalesinde yardımla, iyiliklerle destek olabilmektir.
Yaşamlarında sadece kendilerine biçilen rolleri oynayanlar; kendilerine has fikri olmayanlardır.
Kimseye köleniz gibi davranmayınız. Bırakın sizi gönül rızası ile sevsin, saysın ve öyle nefer olsun.
Kapınıza iki büklüm, sefil ve yoksul olarak savrulanlara el tutmaktan kaçınmayınız.
" Bu milletin hakiki efendisi köylülerdir . ". Peki beyefendiler neyin nesi ?
İktidar, güç ve servet sizindir. Mütevaziliğiniz, iyi davranış ve sıcacık içten gülüşler ise bizimdir. İşte onun adı da insanlıktır.
Abartılmadan ortaya konulan hisler daima derin ve kalıcı etkiler yapar.
Şayet hislerinizi ve düşüncelerinizi harmanlayabilirseniz güzellikleri yakalarsınız.
Hayattan uzak yaşıyorsanız; sanat adına hiç bir şey yaratamazsınız .
İnanmadığınız , savunamayacağınız hiç bir konu hakkında; şahıslara şirin görünmek veya onların onur ve haysiyetleri ile oynamak gibi bir fiilin içinde olmayınız.
Ne şiş yansın ne kebap felsefesinden ziyade politikada olsa cesur olmak daha karlıdır.
Bakır ve altın !!! Arada ki farka bakın ...
Duyguların anlatımına kurallar koyarsanız, baştan engeller yaratmış olursunuz.
Gerçeğe duygunun serpiştirilmesi mükemmeli yaratır.
Doğru bildiklerinizi çeşitli argümanlarla süslemek; düşüncelerinizin net anlaşılmasını önler.
Acı, keyif, sevmek, sevilmek, üzülmek, özlemek ... gibi mefhumlar sanattın dallarında nüvedirler. Ve ortaya dökülenler insanda dünyalar yaratır.
Vecize , aforizma ve benzeri söylemleri birden kabullenmek yerine; düşünmek ve yorumlamak size çok şey katacaktır.
Yazdıklarınızın beğenilir veya beğenilmez olduğunu anlamak; denizin dibinden ses beklemeye benzer. Ses duymanız mümkün değildir. Çünkü mesafe çok uzak ve derindir.
Şair, yazar, bestekar, ressam vs. eserlerine kendini katmadıkça anlam zaafiyeti yaşar ve çok kuvvetli eserler ortaya çıkmaz.
Gerçek ve samimi duyguların anlatımının adı sanattır.



Bilmem gök mavisini. Gecenin karanlığında; takılır kalırım yıldızlara. Onlar da kayıp giderler bir bir. Ve yine zifiri, katran karası olur her yer.
Geri geleceğim, gitsem de bir gün... Çünkü senden çok alacaklıyım gülüm.
Çaresizlik olmasa ; senin adın erişilmez olmazdı.
Artık akort vakti gönlümün tamburun da.
Göğüs kafesimde ki hırıltılar da; hep kavgalaşır yaşamım.
Şu geceler yok mu, hep cilvedir sonu.
Gönül tamburundaki sessiz çığlıklar örtüsü oldu gecenin.
..Gönül tanburunda sessiz çığlıklar; yine uykusuz bıraktılar.