89 / FECR - 27, 28: Yâ eyyetuhen nefsul mutmainneh(mutmainnetu). İrciî ilâ rabbiki râdıyeten mardıyyeh(mardıyyeten).
Ey mutmain olan nefs! Rabbine dön (Allah’tan) razı olarak ve Allah’ın rızasını kazanmış olarak!

Mutmain olmanın şartı Allah’ın rızasını kazanmak, Allah’ın rızasını kazanmakta ondan razı olmaktır. Yani kişi eğer Allah’tan razı ise Allah ondan razı olacaktır. Bu şu demek yaptığımız her şey aslında kendimizi razı etmek için biz ne zaman yaşadıklarımızdan, yaşayamadıklarımızdan yani bize verilen verilmeyen her şeyden ( kader ) razı olursak o zaman Allah bizden razı olacak ve bizi razı edecek. Biz kendimizle kaderimizle savaş yapmaya devam ettiğimiz sürece Allah’la savaşıyoruz demektir. Ve bir yerde savaş varsa rıza yoktur
Bir başka açıdan bakıldığında ikiliğin farklılığın olduğu yerde savaş olur, tek olan savaş edemez, tek olanla savaş edilmez.

89 / FECR - 29: Fedhulî fî ibâdî.
(Ey fizik !) O zaman, (nefsini tezkiye ettiğin ve ruhunu Allah’a ulaştırdığın zaman Bana kul olursun) kullarımın arasına gir.

Nefsin tezkiye edilmesi, Allaha ulaştırılması onun Allaha kul edilmesi gerekir. Nefsi öldürmek başkadır, ki bu emanete ihanettir, onu Allaha kul etme sahibine vermek başkadır. Allah öldürülmesini değil geri döndürülmesini ister

89 / FECR - 30: Vedhulî cennetî.
Ve cennetime gir.
Yâ eyyetuhen nefsul mutmainneh(mutmainnetu): Ey o nefs ki; mutmain olmuştur, doyuma ulaşmıştır.
Ve cennet... Her insana farklı her insanın ulaşabileceği en üst sınır. ☺