1

İğrenç bir ifadeyle kalmıştım o sabahın ilk dakikalarında. Sabah ezanı daha yeni okunmaktaydı. O surat ifademi görmek isterdim. Ama kalkıp yüzümü yıkamak yerine, yataktan kalkıp, komidinin üstünde duran bir pakette cigara alıp, derin nefesler alıyorum. Karşı duvarda duran saate bakmaya çalışıyorum. Gözlerim saatin kaç olduğunu görmüyordu. Bulanıklaşıyordu git gide gözlerim. Sigarayı yakından çok iyi görüyordum. Ama duvarda duran saatin kaç olduğunu görememiştim. Ayağa kalkıp, askılıkta duran ceketi alıp banyoya yürüdüm. Işığı yakıp içeri girdim. Ortalık duman altındaydı. Benim hayatım boyunca yaptığım en iyi işlerden birisiydi, sabah kahvaltısı olarak cigara içip, bir sis bulvarı yaratıp, orada kaybolmaktı. Yapmıştım. Ortalığı göremiyordum. Aynada kendimi göremiyordum. Dumanı yok etmek için sol elimle saçma saçma hareketler yapıp yok ediyordum dumanı.-az çok. Duman gidiyor, aynada kendimi görmeye başlıyordum. Sekiz aydan beri kestirmediğim saçlarımı görüyordum. Uzun zaman olmuştu. İnsan kendine biraz olsun bakardı. Umurumda değildi. Hiç bi’ sikim umurumda değildi. Aynaya yaklaşıp, yüzümde duran ifadeleri bakıyordum. Zaman çok hızlı geçmişti. Hangi aydaydık? Hangi zaman diliminde kendimi bu bilinmezliğin arasında bulmuştum? Saat kaçtı? Neden bu saatte kahvaltı yapmam gereken vakitte, neden sigara içiyordum? Bu soruları soruyordum. Soru sorarken sigaranın küllerini yere dökülüşünü gördüm. Sigarayı söndürüp, çeşmeyi açtım. Yüzüme bir avuç dolusu suyla yıkadım. Bir kere daha… bir kere daha… anlıyordum. Şu küçücük dünyada ne yapmam gerektiğini bir sabahın ilk dakikalarında anlıyordum. Yaşama değer vermeyip, sikimi karıştırarak bu dünyadan siktir olup gideceğimi biliyordum. Ama yapmamalıydım. O durumu yapmamam gerekiyordu. Bir şeyleri düzene koyup, ya da düzen beni bir rafa koymalıydı. Durum buydu. Durumun özeti sadece buydu