Aklı devre dışı bırakan en etkili uyuşturucudur aşk. Gönülden alındığı için tedavisi zor hatta imkansız gibi görünür. Kötü bir tecrübe varsa onunla ilgili sevenin işi daha zordur. Çoğu insan bilmez ne kadar zarar gördüğünü ve ancak tedaviden sonra anlar zararını. Tedaviyi kabul etmek de en az tedavi olmak kadar zordur. Çünkü gönül hem kendini hem sevgiliyi korumak ister doktora karşı.Aşırı ısrar çoğu zaman geri tepsede, yada öyle görünsede, gerçek bir sevgi silebilir izlerini. Hastayı yeniden hayata döndürmenin tek yolu sevmektir.
Senin için ne yapabilirim dediğimde sev derdi. İlk başta ben kimseyi sevemem dememe ramen o hep aynı şeyi söyerdi sev
Sonra neyi seveyim diye sordum Öyle ya sevecektim pes etmiştim ama neyi sevecektim ki
Ağacı sev, kuşu sev insanı ve hatta kendini sev dedi
Şok olmuştum bütün bunları sevdiğimi düşünüyordum. Özellikle kendini benim kadar seven kimse tanımıyordum Sonra düşündüm seven ne yapar diye ve kendimden başladım Kendini seven mutlu olmak ister, kendi için birşeyler yapar peki ben kendim için ne yapıyordum? Cevap koca bir hiç, hayatım boyunca birilerini mutlu ederek mutlu olmaya çalışmıştım ama sonuç ortadaydı. Mutsuzdum, etrafımdakiler bir şekilde benden istediklerini alıp gidiyordu ve ben hep aynı sonu yaşıyordum. Bunu kabul etmiştim. Bu yüzden
Senin için ne yapabilirirm dedim
Beni sev dedi. Bense zaten onu sevmeye başlamıştım. Gördüğüm ilk andan beri sevdim ama aynı sondan korktuğum için vazgeçmek kolay geldi.
Şimdi şunu biliyorum sevdiğiniz kişi yanınızda olsun yada olmasın, sizi sevsin yada sevmesin sevgi bitmez. Kaynağı sevilen değil sevendir sevgide. Sevilen sadece sizin gönlünüzün size geri yansıması. Bu yansıma karşılıklı ise zaman mekan değersizleşiyor gönülden gönüle sonsuz bir akış başlıyor Karşılıklı değilse karşılığını bulana kadar aramaya devam ediyor.
Bulmak istemek kadar basit. Sevmek her gönlün kendi kapasitesi kadar.