Kendisine buyuramayan uşak kalır derler.Uşaklık ruhundan kurtulmanın yolu ’’Buyurucu Yeti’’den geçiyorsa;
insan kendisine nasıl buyurabilir diye düşünenler olabilir.
Bugün kendime buyurdum..Güneş parıltılarının kuşun kanadına nasıl yansıdığını görerek; uyanıyorum fiilinin neler çağrıştırdığını
düşünürken horozun ötüşünü duydum!Horozu bizler hep sabahın habercisi,uyandırıcı olarak görürüz.Komşunun köpeği varsa havlamasından birisini gördüğünü,duyumsarız..
Her nedense sömürüye karşı uyanmayı,horoz sesine yeğleriz.
Bülbül sabaha kadar karanlıktan korktuğu için ötüyordur diye düşüncelerimizi farklı bir biçimde uyandırmak yerine;yalnızca gül için öttüğüne şartlanırız.
Yokluğa,sefalete ve borçlu günlerin içine gözünü açan insanoğlu nedense uyanmak istemez.Yokluğun yarattığı şiddet,cinayet,ahlaksızlık karşısında da uyur olayı seçenler çoğunluktur.
Başlayan savaşlar,açlık korkusu,alabora olmuş ekonomi karşısında uyanıp bağıran sendikaları görmezden gelip,daha çok uyuma taklidi içinde kendisine buyurmaktan korkanların çoğaldığı bir toplumda
buyuran tokmaklar kafaya kafaya indiği zaman donk sesiyle bakınsanız da artık uyanamayan toplumun içinde ’’buyur efendim’’ler arasına katılmış olursunuz..