Bir dönem Kırım Hanlığının başkenti olan, mamur dönemleri yaşadıktan sonra Çarlık Rusya’sı ve Sovyetler Birliği döneminde viran kalan Karadenize kıyısı bulunan Kırım’ın şirin mi şirin Bahçesaray(Bağcesaray) şehri kaderin cilvesine bakın ki ismi Kırım’dan sürülen öksüz yetim Kırım halkının acısını ve hatırasını canlı tutmak için bu kez Van İlimizin eski adı Müküs olan Bahçesaray ilçesine verildi.

Zamanlar olur ki Bahçesaray’ın yıl altı ay yolları “kar kış kıyamet” sebebiyle dış dünyaya kapalıdır. Böyle zamanlardan birinde Bahçesaray halkına gıda yardımı yapmak için kullanılacak tek yol şüphesiz ki havayoludur. Havayolu dedikse havaalanı filan olduğundan değil. En kestirme çözüm helikopterlerle havadan erzak atmaktır.

Mülki idare amirlerinin koordine ettiği helikopterle gıda atma işi bitirilmiştir. Havadan gıda yardımı olarak epeyce portakal atılmıştır.

Portakal ki; bozkırda yetişen bir meyve olmadığı için bizden öncekiler ve bizim kuşak da portakalla tanışalı çok olmadı. Bizler portakalı yufka ekmek içine dürüm yapıp iştahla yiyen bir kuşağın temsilcileriyiz. Sizin anlayacağınız "mecbursan yapabilirsin" kuralı doğrultusunda mecburiyetin, "en iyi öğretmen"olduğunu yaşayarak öğrenenlerdeniz.

Helikopterden atılan portakalı kar içinden alan ve hayatında ilk defa portakal gören yaşlı bir kadın, nasıl yeneceğini bilmediği portakalı alır komşusuna götürür ki ne olduğunu birlikte anlayıp sırrını birlikte çözsünler bu turuncu garip nesnenin.

Komşu:

- Uşşş ne hele o elindeki, heç görmemişem ben onu.

Kadın:
- Ben de bilmirem nedir. Heligopter yumurtası. Ben gördüm heligopter havada yumurtladı yere düştü ben de aldım sana getirdim der.