Dün ile bugün bile değişirken biz geleceği hayal ediyoruz. Sonra da hayal kırıklığına uğrayıp kalıyoruz işte. Dün hayatımızda olan insan bak bugün yok. Bugün yoksun. Bugün yok olan insan nasıl geleceğimde olabilir ki... Hayal kurmak bazen sadece üzer. Bak şimdi hayallerimde yoksun. Dün kurulan hayalller hatırlatarak bugünümü acıtıyor. Keşke böyle olmasaydı. Keşke şimdi bu halde olmasaydık. Keşke o ’dün’ hiç bitmeseydi. Keşke bugün diye bir şey olmasaydı. Keşke döndürebilsek zamanı geriye. Ama olmuyor. Ben şimdi kırık hayallerimle birlikte tek başıma ilerliyorum bu uzunca yolumda. Ve biliyorum ki daha bir çok kişi gelip tekrar hayallerimi yeşertip belkide tekrar kırıp gidecek. Ama elbet birisi gelecek ki o kişiyle hayallerimizi gerçekleştireceğiz. Sırf bunlara inat ayaktayım. Sırf bunlar sayesinde hala umudum var.

"Hayallerimi yeşertip, gerçekleştireceksen gel"