KARANLIK GECEMİN HESABINI SEN VERECEKSİN...
O gece her zamankinden daha karanlıktı...O gece sebepsiz akmıyordu gözyaşları.Yüreği kor ateşlerde yanmıyordu boşuna . Sevdası dibe vurmuş gülümsemesi çoktan yalan olmuştu. Yalnızlık çemberine takılmış öğün öğün parçalanıyordu o gece...Sessizliğin büyüsünü bozan,hızlı hızlı kalp atışları ölüp ölüp diriliyordu adeta...
Düşleri, ümitleri, hayalleri bir anda yok olup gitmişti...’’ Sevdam sevdam...’’diye inleten o şarkılar hıçkırıklara boğuyordu. Demek ki canı çok yanmıştı çok kez buna benzer acı yaşamıştı aslında; bu da pek farklı değildi.Yine kalkabilirdi, cesaretini toplayıp... ’’hoşçakal acılar’’ diyebilirdi.Ama tükenmişti ,yok olmuştu, çok yorulmuştu...Acısı da yaşı gibi büyüktü bu defa...Koşmak istiyordu çılgınca , sonsuzluğa ,belki de ölümün kucağına... Yok muydu artık bir yaşama sebebi, onu hayata bağlayan?...Kim bilir ne çok sevineni olacaktı onun o çaresizliğine ...
O an içindeki sese kulak verdi ve üzerine üzerine gelen o evden hızlıca uzaklaştı.Hiç durmaksızın nefes bile almayı erteleyerek koşuyordu...Hiç bir şey düşünmeden delirmişcesine ...Kendisi gibi yalnızlığa boyun eğmiş bir ağacın yanın da durakladı...canını acıtan acısının yanında, aldığı her nefeste boğazını kesen nefesi çok da umurunda değildi. Canından can koparcasına içi acıyordu.Sessizliğe çömelmiş bir ruhtu bedeni...
Kalbinin atışları ve gölgesine sığındığı ağacın hışırtısı ,o karanlık gece de sessizliği bozan tek şeydi. Üşüyordu , titriyordu karanlık gecesi soğukla sarılmıştı...
Sahi değer miydi bir insanı bu hale getiren duruma ... Hayattan kopmak ,ölümün kucağına sarılmak ,onu rahatlatacak yegane şey miydi ? Belki de o noktadaydı... Zor geldi bir nefes daha almak , zor geldi gözlerini yeniden açmak...
İsteksizce , titreyerek uykuya dalmıştı...Yalnızlıkta bir umut yeşillenmeye çalışan o ağaç ,her ne kadar genç kadını korumaya çalıştıysa da ne yazık ki bunu becerememişti.
Sabah olmuştu. Güneş yine doğmuştu hiç vaktini şaşırmadan... Bir anlamsızlık, bir başka boyutta uyanmıştı. Karanlık gecenin aksine etrafı kalabalıktı. Şaşkın bakışlı insanlarla doluydu etrafı. Bir an o da şaşırmıştı; ama insanların : ’’ Neden ölmüş ? ’’ sözleri ona her şeyi anlatmıştı. Ve o ölmüştü... El birliğiyle sevinebilirlerdi onu bu hale getiren ön yargılar...
Hoşçakal genç kadın... Herkes kaldığı yerden devam eder de , sen ne imtihanını verebildin ne de ahiretini güzelleştirebildin...Hoşçakal gen kadın...
AYŞEGÜL GÖKDUMAN ANGIN