Sevinç, onyedi yaşında, esmer tenli, kısa boylu, pek de güzel olmasa da, iri gözlerinde, hayranlık uyandıran, bakışları mevcuttu. Liseyi bitirir bitirmez, bir emlakçının yanında, sekreterlik işini buldu. İlk başlarda işine, hevesle giderdi. Yanlız; birkaç gündür hevesi kalmamıştı, bu işten çıkması gerekiyordu. Ailesine ne diyecekti?, " patron, sözlü tacizde bulundu, diyemezdi." hem utaniyordu, o sozcükleri nasıl da elleri titreyerek dinlemişti.

Yüzüne, sert bir şamar yemiş gibiydi. Aklından geçen, ev kirasının ödenmesiydi.maaşını bir hafta sonra alacaktı. Göz çukurları, yaşla dolmuştu ve bir türlü akıtamıyordu. İçinden ne küfürler geçiyordu, söyleyemiyordu.

Birden içinden, "doğru olanı yaptım." dedi. Kızgınlığı, topuklarına vurmuştu.

"Tak,tuk,tak,tuk..."

Komşuları Nebahat abla, iş hayatının zorluklarından, bahsetmişti. Ancak; bu yaşadığı olayla ilgili, daha önceden,herhangi bir konuşma yapmamıştı.

Sahildeki çay bahçesine oturdu ve kendine demli bir çay istedi. Karnı da açtı. Ancak; sinirden birsey yiyecek durumda değildi. Gözlerini sıkıca kapattı ve bir süre öylece kaldı. Patronu, açık açık benim metresim ol demişti. Bunu derken bir an bile olsun, kendi kızını gözünün önüne getirmemişti. Öyle olsaydı, bu teklifi yapamazdı. Çünkü; kızıyla neredeyse, aynı yaştaydı. Kızı gibi görmediği, apaçık ortadaydı.