---
işten çıktım yol uzun ,karanlık ve yalnızdı
benim gibi tek tük arabalar birbirimizin ışığında sessizce yol alıyorduk...müzikten tad alamayınca radyo kanallarında dolaştım ve dingin ,tane tane konuşan bir adamın sesine denk geldim,hayata hayatın bize verilen bir hediye olduğundan falan bahsediyordu, tam kapatacakken size minik bir hikaye anlatayim son olarak dedi ve ben hikayede kalakaldım...
hikayenin ismi mercimek...
evet bildiğimiz mercimek !
vakitlerden birinde kasabalardan birinde hayata bakışı ile neşesi ve eğlenceli kişiliği ile tanınan bir kadın yaşarmış
bu kadının herkesin pek garipsediği bi alışkanlığı varmış her gün evden dışarı çıkarken sağ cebine bir avuç mercimek doldururmuş sonra evden çıkınca kendisine gülümseyen biri ile karşılaşırsa sağ cebinden sol cebine bir mercimek koyarmış sonra hava güneşli ise ya da yoluna çok sevimli bir kedicik çıktıysa fırının önünden geçerken duyduğu mis gibi ekmek kokusu ,yol kenarında kendiliğinden açmış bir çiçeğin varlığı...
buna benzer minicik ama içinde mutluluk duygusu uyandıran , iyi olduğuna inandığı herşey için sağ cebinden sol cebine bir mercimek koyarmış sonra gece olup yatmaya gitmeden önce sol cebinde biriken mercimekleri sayarmış
bazen koca günde sadece bir mercimek olurmuş avucunda yine de şükredermiş bu bir mercimek bile yaşamak için iyi bir sebep diye...
hikaye bu...
---
Hayatımızda, çevremizde sadece olumsuzlukların olduğuna inandığımız şu zamanlarda
bizde denesek mi ?
sağ cebimizden sol cebimize günde kaç mercimek girer acaba....
belki bizde birşeyler buluruz
buluruz dimi ?




---
Yıldız Parlak