0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
508
Okunma
İnsan sofraya iştahla oturduktan sonra bir eksik olurda kalkmak zorunda kalır ya.Tekrar oturduğu zaman ise eskisi gibi iştahı kalmaz.Ama istemeyerekte olsa bir şeyler yer yine de.
Ben bizim aşkımızı buna benzetiyorum.Ayrılıklar,o iştahla oturulan sofralardan kalkmalara benziyor.Ama her nedense her eksikte bu sofradan ben kalkıyorum.Ben bir şeyleri tamamlamaya çalıştıkça sen eksikleri çoğaltıyorsun.Artık bıraktım!Sofran da eksikleriyle beraber senin olsun.Şimdi anladım ki;ben bu sofraya oturduğumda eksik olan bir şey yokmuş.Çünkü bizim soframızda senin kalbin gibi bomboşmuş!..
Habib ORAK
