’’Selvi Boylum Al Yazmalım’’ filminin en can alıcı repliğidir bu.’’Sevgi neydi? Sevgi emekti.’’

Hakikaten sevgi neydi? Ben hiç sevdim mi? Peki ya sevilmek...O nasıl birşeydi?
Haftalardır bu soruya cevap arıyorum.Unutmaya çalışırken evin bir yerinden bir eşyası çıkıyor,işte o an savaşı kaybetmiş bir kumandan gibi kalakalıyorsun olduğun yerde...Onun en sevdiği yemeği yaparken içine dokunuyor olmayışı birden...Ama kabullenmek mecbur kalbim!...
Kendime soruyorum...Sevmiş miydim ? ’’Evet!’’ Yeri geldi evimi barkımı aldım sırtıma,ordan oraya göçebe yaşadım...Yeri geldi belki selamını bile almayacağım insanlara kul köle oldum onun için...Gün oldu canımı acıtsa da ’’Benim O!’’ dedim,o canımı acıttıkça ben sarıldım.O beni uzaklaştırdıkça ben yakınlaştım.O beni sevmekten vazgeçtikçe ben daha da sevdim...Sevgi emekti,emekse emek,elimden gelenin de fazlasını verdim...Öyle böyle anlatılır birşey değil ki bu...Sevdim işte ötesi yok!...Aması,yanisi,daha doğrusu,yalanı yanlışı yok işte!...

Peki sevilmiş miydim? Sevmiş miydi beni? Hayatta mücadelemi kaybettiğim saflarda beni yalnız bırakmasıyla gösterdi kendini bana...Belki sevmişti ama bu ilişkiyi ayakta tutmak için yeterli değildi demek ki...Bir insan nasıl severse bir sokak kedisini,nasıl severse hiç tanımadığı bilmediği yerleri öyle sevmiş beni...Beni ’’Kadınım!’’ diye sevmemiş,hayat arkadaşım dert ortağım diye benimsememiş...Yapamamış işte,olmamış demek ki...Becerememiş belki de kimbilir!..

İşte cevabını aradığım sorular biraz da olsa netleşti aklımda...Demek ki tek taraflı ilişki bir yere kadarmış...Bir ilişkide sevmek yalnızca bir bireye yüklenirse ayrı yataklarda uyunurmuş gün gelince...Ayrı yataklarda ayrı sabahlara uyanılırmış...

Şimdi kim dokunsa tenime acır bütün vücudum...Başkası değil ki zaten derdim...Bir gün gerçekten sevilir miyim ? Bu da tartışılır bir konudur ya,en iyisi hiç başlamayayım...

Ne kırgın ne de kızgınım bana bunu yaşatana...Yine canı sağolsun...

Velhasıl kelam... Sevgiyi herkes hakeder...Lütfen sevecekseniz yüreğinizle beraber herşeyinizi koyun ortaya...Sevmeyecekseniz de ilişmeyin kimsenin yüreğine,umutlarına...

Kimbilir belki de hayattaki tek varlığı umutlarıdır o kişinin...Ne olur yapmayın...Aç susuz yaşanır belki ama umutsuz yaşamak çok da kolay değildir aslında...
Sevgisiz günlere uyanmamamız umudumla bitiriyorum yazımı...Sevgiyle kalın,Sevgisiz olmayın...