Kağıttan gemiler yüzdürdüm, umut denizinde, bir tek sendin gerçeğim.
Bir tek seni istedim koca ömür çölünde, tek bir dalım sendin.
Çığlıklar attı yüreğim sana, ama fısıltım bile ulaşamadı ki.

Güneşinle kavrulurken rüzgarlar kıskandı, getirmedi kokunu, gözlerini.

Mağrur duruşunla yürekleri yakarken, bir zerre közde bana nasip olurmu? dersin.

Çığlık çığlığa bağırsam da, çıkmıyor sesim, dört bir yanım sen olmuşsun bir kere,
ben ise gözlerine müebbetim. Umudum zor olsa da, gelir misin? Yanıma,
gelmesen de çağır beni, dünyanın öbür ucunda bile olsan gelmezsem namerdim.

Sen hayallerimin ışığısın, benim yollarımı aydınlatan, oysa ben gerçeğe sensizliğe
mahkumum, cezam hasret olmuşken.

Hiç sesini duymadım, seninle hatıram bile yokken, seni sensiz yaşıyorum,
aslında elim ellerini tutmasa da, bir günde bana gelirsin diye bekliyorum.

Artık hayaller bile yetmiyor yüreğime, hep bir adım ötemdesin, sen hayallerin de
yaşarken, ben sana mecburum oysa…

Hep derim ya ! bir dakikana bir ömür vermeye razıyım,
yeter ki gel diyor yüreğim, gel ki gözlerim açık gitmesin,
gel ki sevdamın vebalini o güzel gözlerin çekmesin.


Nevin KORKMAZ


18/02/2015