’’sen cennettesin annem...

o nur dolu cehreni catiyorsun yine bana.. yaptigim her hata sonunda bana böyle bakıyorsun anne... özür diliyorum senden, diyorum annem affet lütfen... ben affı kabul etmem senin yaptıgın beni kırmadı zaten kuzum. beni kıran senin hata yapman..bak evladımsana anlatayim; ben nice yollar yürüdüm, sağa sola savruldum, taşlara takıldım kollarımı bacaklarımı yaraladım.. dayak yedim bazen, bazense hor görüldüm... ağladım sabahlara kadar kimi zaman, kimi zamansa hiç ağlayamadım.. icime attim sicimleri, icime attim dertlerimi efkarlarimi..bunlari diyorum cünkü ayni seyleri senin yasamani istemiyorum. ayni dertler denizinde yüzme yavrum. sen bilmezsin.kücüksün.. oku büyük adam ol. o zman bütün özürlerini kabul ederim. o zaman rahata ererim inci tanem..

soruyorum anne niye kötü oldugunu bile bile iciyorsun bu zıkkımı? ben seni istiyorum her zaman.. yanimda ol.. her gece üstümü örten birini nerden bulacam.. hergün tahammüliyet seviyesini yükseltecek. her gün ayri dertlere boyun egecek.. zor anne..

oglum. yavrum. şunu iyi bilki birgün elbet öleceğim. ha burada ha yukarıda her zaman yanında olacagım sen korkma bunun icin.. ben hic seni yanlız bırakırmıyım sanıyorsun?
ben hic yavrumu tek koyarmıyım yaban ellerde?

bırakma beni anne.. bırakma.. sen, bana en zor anımda ihtiyacım olansın. en hoşuma giden kokusun.. en sevdigim yemeksin annem.. sen benim kitaplarımsın anne geceleri okudugum.. sen benim müzigimsin annem ruhumu besledigim.. hep sev beni annem hep öp hep okşa.. sanma sana kızdıgımda gerçekten kızdıgımı.. ben sana kızamamki anne.. ’’

ve ağlıyorum.. kimsesizligime, donuk yaşamıma, yalanlar ülkesine, beşi biryerde yalanlara, ağıtlarıma, kitaplarima..

ağlıyorum anne.. ama sakın söyleme babama..üzülmesin o da..ben senin gibi ağlıyorum anne.. içime akıtıyorum gözyaşlarını...özlüyorum seni anne.. benim sermayem senden aldıgım ögütlerim.. bazen yıkıldım,düştüm, koptum anne.. ama büyüdüm adam oldum...