Yokluğunu tarif edebilirmiyim ,haykırabilirmiyim sensizliği?
Sanırım imkansız;
Çünkü;sen yokken kelimeler kİfayetsiz,kalp duygusuz,geceler uykusuz,öfkelerim bile sebebsiz.
Sen yokken günler çok uzun ama geceden farksız,
geceler ise uykusuzluğumun dışında yine aynı karanlık,
Çünkü sen yoksun;ve bişeyler eksik,hatta bi şeyler değil ,çok şeyler eksik.
Seni,benden daha çok sevmeleri sanırım; hayallerimin ,heveslerimin , sevinçlerimin,
senle birlikte gitmelerinin tek sebebi.
Kızmıyorum ama onlara,doğru bir karar verdiler galiba.Çünkü sen gittin;
artık benim onlara ihtiyacım olmadığı gibi,onlarında bana harcayacak vakitleri yoktu sanırım.
Kal diyebilirmiydim hayallerime,çok zor,hele ki sana kal diyememişken.
Zaten o yüzden kızamıyorum onlarada,sana kızamadığım gibi.
Ama sensizlik zor;
Sensizlik bir yazarın elinden kalemini almak,bir şairden kelimelerini saklamak,
bir ressamın gözlerine perde çekmekten farksız.
Zamanın değerini yitirdiği,ve hergünün birbirini tekrar ettiği,boşa harcanan ömürden başka bişey değil sensizlik.
Alışmak;Tüm bunlara alışmak çok zor ama imkansız değil,
Çünkü; Güneş hergün tekrar doğuyor,tekrar kışlar bahara dönüyor,
Çünkü: Dünya sensizde dönüyor.