HAYATIMIZ PLASTİK


Sevgili dostlar; geçenlerde dikkatimi çekti plastik konusu, sizlerle paylaşmayı uygun gördüm. Dikkat edersek plastik hayatımızın her noktasına girmiş durumda. Öyle bir hale getiriyoruz ki konuyu; gerçekten yaşadığımız hayatımız plastik haline dönüşüyor.
Bir türkümüz vardı eskiden:” Evlenmeyin bekârlar, naylon kızlar çıkacak” diye; aynen o noktaya geldik. Naylon kızlar var da naylon erkekler yok mu? Bunun yorumunu size bırakıyorum.
On beş yıl önce inşaatın işleriyle ilgilenirken, İnşaat Mühendisi bir abimizle görüşüp dış cephenin plastik mi, yoksa alüminyum mu? Olsun dediğimizde; “-arkadaşlar çağımız kanser çağı, plastiğin durumu tam belirlenmiş değil, alüminyum olsa daha iyi olur demişti.” Kendisine teşekkür ediyorum.
Şöyle bir çevremize bakalım sevgili dostlar; para yerine, kredi kartı yani plastik para kullanıyoruz. Sandalyemiz plastik, masamız plastik; çayımızı içtiğimiz bardak plastik, suyumuzu koyduğumuz şişeler plastik. Kaşığımız plastik, çatalımız plastik, tabağımız plastik. İnsan kalp krizi geçiriyor, stent takılacak diyorlar, işin tuhafı o da plastik. Kalbimizin içi plastik, çevremizde gördüğümüz her eşya plastik; yavaş yavaş düşüncelerimizde plastikleşiyor.
Bindiğimiz otomobilin birçok aksesuarı plastik. Evimize getirdiğimiz eşyaların poşetlerinin hepsi plastik. Kullandığımız dosya plastik. Kapımız plastik, penceremiz plastik. Su içtiğimiz borular plastik, elektrik borularımız plastik vs. Eskiden ne güzel pazar filelerimiz vardı, kese kâğıtlarımız vardı, ne yazık ki onların yerinide plastik poşetler aldı. İnip çıktığımız merdivenimiz plastik.
Kullandığımız her eşya, çevremizde ki bütün malzemeler plastik olunca; düşüncelerimizde dolayısıyla hayatımızda plastik oluyor.
Emekli bir öğretmenimiz diyordu ki; gençler bizim kültürümüz batıda yok. (Fransa’da beş yıl yaşamıştı bu öğretmenimiz, bundan yaklaşık otuz yıl önce) Onlar şarkı yapar; dün sen gelmedin yemeği yalnız yedim gibi. “Seher yeliyle sevgiliye selam yollamak” bizim kültürümüzde var. Yani Atalarımız hayatı gerçekten hayat gibi yaşamışlar. Şimdi aşklarımızda plastik oldu. Daha ne diyeyim.
Hülasa sevgili dostlar, plastiği kaldırıp atacak halimiz yok, fakat önce hayatımızın plastik olmasına engel olabilsek; daha sonra hayatımızdaki diğer plastikleri azaltabilsek herhalde sağlımız için daha iyi olur.
Sizleri plastik gibi değil gönülden seviyor ve ALLAH’A emanet ediyorum.