…emanet…

Selam dostum,
“Olduğu kadar, olmadı kader” teslimiyeti, bomba çukurlarında saklambaç oynayan çocukların masumiyeti ve kan revan içindeki yüzüyle “Onlar bilmiyorlar Rabbim” diyen Resulün merhameti ile selam sana…
Hızına nefes yetmeyen çağın ezici çarkından, kaplumbağa gayreti ile kurtarmaya çalıştığım hayallerimi, son bir gayret ile eteklerine bırakıyorum…
İyi bak onlara…
Bazıları tanıdık gelecek sana, bazıları sığ ya da uçuk…
Kimi henüz siyah formalı, beyaz yakalıklı günlerime ait onların, sırt üstü bir çimenliğe uzanılıp gökyüzüne bakılarak, büyük adam olunacak zamanlar için büyütülen…
Kimi bıyıklarımın yeni terlediği ve yüreğimin yeni ısınmaya başladığı yıllara ait, pencere kenarlarında dalıp gitmeler ile utangaç bakışlardan arda kalan…
Kimi has delikanlı yıllarımdan kalmadır, gözümüzün kara, inancımızın kavi olduğu ve kalem ile ilk müşerref olduğum yıllara ait, bir gün söz söyleme zamanımızın geleceği umutlarından geriye kalan…
Ve kimi de gündüzlerini kâh eter kokulu laboratuarlarda kâh isyan kokulu meydanlarda, gecelerini bazen direnme yeminleri ederek bazen yüreğimizi kalorifer önlerine sererek geçirdiğimiz bereketli zamanlara ait, gelecek dualarımıza yarım kalan âminlerimizden emanet…
İyi bak onlara…
Bil ki, bu fakirin bunca senedir biriktirebildiği tek sermayedir onlar.
Hayret etme, küçümseme ve sakın dosta da, düşmana da ayan etme.
Kendine pay çıkarmak için kurcalama boşuna. Dedim ya onlar bu fakir yüreğin döküntü meyveleri sadece.
…
“Koca adam oldun hala hayal kuruyorsun”
“Hayat gerçekler ile yaşanır dostum, hayaller ile değil”
…
Ve daha bir sürü ciddi, ağır, afili cümle duyarım, insan(cık)lar ile konuşursam…
Ondan işte bunları sadece aynalar ve duvarlar biliyor…
Ondan işte bu sermayemi senin eteklerine bırakıyorum.
Sonsuz bir kuyuya taş atar gibi bırakıyorum,
Kesif bir karanlığa keskin bakar gibi…
Küçük Musa’sını nehre bırakan annenin teslimiyeti ve Süleyman’ı tutan asanın gücüyle bırakıyorum.
Hançeremde demlenen hınçlarımın katliamından korumak için,
Gözlerden ırak, gönlüme yakın kalmaları için,
Mümbit bir toprak gibi sarıp sarmalaman için,
Bırakıyorum sana…
Dedim ya,
Bazıları tanıdık gelecek sana, bazıları tuhaf, ama bu fakir yüreğin döküntü meyveleri ve belki de tek birikintisi onlar…
İyi bak onlara…
Bereketli zamanların hatırına iyi bak…
…
Rahim olan Allah’ın adıyla…
Sıcak yüreğine selam ederim aziz dostum.
En Merhametliye emanet ol.
03.02.2015 / Salı / 15.00 / MALATYA