Ne zaman bir yaprak savursa RÜZGAR
İçim de çığlıklar kopar ve ayrılıklar hep SONBAHAR
Sensiz nasıl yaşanır bilmiyordum! henüz çok tazeydi acılarım. Sarhoş olsam dinecek sanıyor bir şişe açıyordum! Ve uzun uzun bakıyordum şişeye ,sonra dudaklarıma değdiğinde o acımsı tat kandırdığım için kendimi sessizce kutluyordum.
Ama ne acılarım diniyordu,ne de sen oluyordun yanımda,sadece hayallerimin başka bir oyunuydu bu!
Bir ayrılığın sonbahar esintisiyle üşüyen kalpler ve bir aşkın bitmez! Bitemezzz!! Denilen o zaman kavramını yitirdiğimiz anlarda başlıyor çelişkiler...
Nereye baksan ’’o’’ oluyor gördüğümüz her şey!sanki, dinmeyecek sandığımız acılar ve içimizde hapsolmaya mahkum çığlıklar ve uykunun gözlere uğramadığı o yalnız ıssız geceler...
Hayal ve gerçeği ayıramadığımız düşler, zamanın neresindeyim ben? diye! etrafa Bozuk attığımız, durmuş bir saatin sarkacı gibi yerimiz de saydığımız, belki de! ölümü düşündüğümüz o buhranlı günler ...
İşte! Sevgiden sevgiliden kalan yeri hiç doldurulamayacak sandığımız o derin boşluklar...
Kocaman bir labirentte durmadan kendimizi aradığımız ve birtürlü çıkışı bulamadığımız yollar…
Eski bir hatıra defterime karaladığım bir şizofreniydi duygularım. Ne zaman bir nokta koymak istesem hayata, virgülle devam ediyorum .
Sonra yeniden karalamaya başlıyor duygularım, hatıra defterine ya! yeni bir şizofren aşkı, ya! da dün gibi ayrılıkları…
Bir şeyler kalıyor içimizde dün ‘e dair, biz istesek te! istemesek te! kırılmış dökülmüş,parçalanmış, bir ucu yanmış, bir ucu sararmış ,bolca acı içine tuz birazcık ta şeker katılmış işte ! bu biraz aşk ,biraz da hayatmış...
AyNuR